B&B Vol liefde: trouble in paradise voor Noor en heeft Joyce ook nog een eigen mening?

Vandaag vertrekken er twee mensen, die eigenlijk al veel eerder hadden moeten gaan en in Spanje krijgen twee vrouwen stevige concurrentie. 

In het gezapige Payzac waar de kippen weer een ei hebben gelegd, de klok ieder uur slaat en de rucola er weer een blaadje bij heeft, lijkt er toch eindelijk iets te gebeuren: Emil wil een gesprek. Spannend, denkt Arno, en ze tuigen naar de enige bar. Wat daar volgt, is net zo spannend als kijken naar groeiende sla. Emil biecht na enige tijd op dat hij de reuring mist. "Ik denk niet dat ik altijd maar hier kan zijn, wat jij wel hebt. Is het erg om te zeggen dat ik je een ontzettend leuke vent vind, maar dat ik niet weet of er meer in zit?" Arno is het ermee eens: "Ik voel vriendschap. Die klik is er niet." Er worden een heleboel woorden uitgesproken, conclusie: Emil gaat naar huis. Een beetje flauw van Arno dat hij zijn vrienden in de waan laat, die vervolgens zeggen Emil een stuk leuker gezelschap te vinden. Tja, dat kon je verwachten.

Albert en Alice hebben het bijzonder fijn op het Spaanse kasteel. "Ik vind haar leuk, ik vind haar lief. Ik heb het gevoel dat ik het haar naar de zin wil maken, da's altijd goed", aldus Albert voor wie de liefde niet zo ingewikkeld is. Ze vinden elkaar in hun voorliefde voor mooie spulletjes. Benieuwd wat ze van zijn tinnen poppetjes vindt.

Joyce gedraagt zich ondertussen als een bakvis die vraagt welke jurk ze aan moet. "De mening van Albert is belangrijk, want hij heeft het plaatje in zijn hoofd." Dat dat plaatje voornamelijk uit een diep decolleté bestaat, blijkt maar weer als hij voor de zwarte jurk gaat. Vrouw, kies alsjeblieft zelf. Alice zegt ook: "Ik bepaal zelf wel wat ik aantrek. Ik geloof niet dat ik daar de uitgesproken mening van hem over hoef te hebben." 's Avonds heeft het drietal een romantisch diner boven op het kasteel. Waar Alice eerlijk uitkomt voor haar wens om te trouwen, probeert Joyce koste wat kost aan de wensen van Albert te voldoen: "Ik heb samengewoond, gelat en eigenlijk sta ik nu overal wel voor open." Vooral voor stinkend rijke kasteelheren, lijkt het. Albert doet weer culinair door te vragen wat de vrouwen precies proeven, alsof het een ingewikkelde saus betreft, maar de kijker kan vanaf de bank al wel zien waar het, weliswaar prachtig vormgegeven, hoopje groente naar smaakt: vermoedelijk ui, rode biet, tomaat. Alberts beeld van een relatie stamt net als zijn kasteel uit lang vervlogen tijden: "Het is fijn als je binnenkomt en er brandt een gezellig kaarsje en er staat een lieve vrouw in de keuken."

In Blanes wacht Noor een privélesje wakeboarden. Dat wordt helaas ruw verstoord door de eveneens sportieve Birthe, die Mike zelfs met de boot gaat ophalen. Waar Noor best lekker op de plank blijft staan, moet ze het toch afleggen tegen de 34-jarige surfbabe, die een volleerd kitesurfster blijkt. De architect lijkt in alles de volwassenere versie van Noor. En dan pakken er toch donkere wolken samen boven de normaal gesproken zo stralend blauwe hemel van Blanes. Mike heeft ondertussen niets door en steelt de show met zijn excellente surfmoves. "Zo sexy", aldus Noor. Thuisgekomen hebben Birthe en Mike het meteen heel gezellig in bed. Serieuze gesprekken, gegiebel, ja Birthe schudt Noors Spaanse paradijsje flink op.

Anja is kapot. Ze klaagt bij een vriendin. "Zijn er gesprekken?" vraagt die. "Het is meer een monoloog en dat is teleurstellend", reageert Anja. Jan is klaar met alle sneren en snauwen van Anja, wier vriendelijke masker is afgevallen. Nadat Jan nog even uitvoerig zijn gedachtegang deelt over zijn keuze voor thee in plaats van oploskoffie, maakt hij duidelijk dat hij vertrekt. Tot ieders opluchting. Hij vergelijkt Anja nog met haar kat: allebei scherpe nageltjes. Gelijk heeft-ie. Dat verdient hij toch eigenlijk niet. Hij vertelt nog: "Ik ben eigenlijk op mijn manier mezelf aan het ontdekken na een hele lange relatie. Je laat wat, je neemt wat, je geeft wat. Dit was een ontwikkelingstocht." Anja kan het niet laten hem nog een keer saai te noemen. Wijze les voor de volgende keer: als je je zo ergert, stuur iemand dan meteen weg.