Vijftien jaar na hun scheiding maken Frans en Lisa een lange autorit vanuit Brussel om hun zoon na een skiongeluk ergens in de Alpen uit een ziekenhuis op te halen. Tijdens hun reis komen allerlei herinneringen naar boven. Frans en Lisa zijn in veel opzichten elkaars tegenpolen. Je herkent de ergernissen van vroeger, maar ze blikken er allebei ontspannen op terug. De
film laat op subtiele wijze zien hoe twee mensen nog veel tederheid voor elkaar kunnen voelen, ondanks (of dankzij?) het feit dat ze gescheiden zijn. Dat uit zich in de toon of een eenvoudig gebaar, maar er worden ook dingen gevraagd en gezegd die eerder onuitgesproken bleven. De zoon ergert zich soms aan zijn ouders, maar zijn houding straalt ook mildheid en tederheid uit. Gescheiden ouders: het hoeft geen drama te zijn. De Belgische regisseur van deze Belgisch-Frans-Duitse coproductie, Marion Hänsel, is bekend van dramatische films, zoals, , . is haar eerste film naar eigen idee en scenario. - 4 sterren - 'Een charmante studie naar het kleine gebaar dat mensen bindt' - 3 sterren - 'De weigering om achter welke gebeurtenis dan ook een uitroepteken te plaatsen, geeft blijk van lef' (betaald) 'Nothing much happens, but these small events have the poignant, bittersweet texture of real life'