London Film Festival: de top 10 van 2010

zaterdag, 09 oktober 2010 om 00:00

Het 54e London Film Festival vindt dit jaar plaats van 13 tot 28 oktober. Het British Film Institute (BFI) beveelt 30 films aan.

WIK selecteerde de top 10 van 2010:

Uncle Boonmee Who Can Remember His Past Lives
Een oude man reflecteert tijdens de laatste dagen van zijn leven over zijn vorige levens, in het gezelschap van de geest van zijn vrouw en de incarnatie van zijn verdwenen zoon. De Thaise regisseur Apichatpong Weerasethakul won er in mei een Gouden Palm mee op het filmfestival van Cannes.
Another Year
De Britse regisseur Mike Leigh maakte een melancholische film over een jaar uit het leven van een groep gewone Britten. In 4 seizoenen, en 4 delen van de film die zich grotendeels afspelen rond maaltijden, komen de verhoudingen bloot te liggen. Sommige personages vinden de weg terug omhoog, anderen zakken steeds verder weg, en aan het einde wacht de dood.
Black Swan
Darren Aronofsky regisseerde een backstage drama over de balletwereld in New York, en gaat over een gekwelde danseres in een balletproductie van het Zwanenmeer, en de rivaliteit die daarmee gepaard gaat. Het was de openingsfilm van het Festival van Venetië in september.
Of Gods and Men
Xavier Beauvois vertelt het tragische, op feiten gebaseerde verhaal van 7 Franse Cisterciënzer monikken die vanuit hun trappistenklooster in het Algerijnse Atlasgebergte werden gekidnapt en na enkele maanden vermoord werden teruggevonden. Des Hommes et des Dieux kreeg de Grand Prix du Jury tijdens het Filmfestival van Cannes.
127 Hours
Danny Boyle's nieuwste film komt pas in november in de bioscopen en schijnt niet geschikt te zijn voor gevoelige kijkers. Het verhaal gaat over een bergbeklimmer die tijdens een beklimming ernstig ten val komt en vast komt te zitten in een rotsspleet. Zijn watervoorraad is beperkt.
trailer 127 Hours
Archipelago
Joanna Hogg heeft een fantastische gevoel voor stiltes, onuitgesproken spanningen en opgekropte woede in een ogenschijnlijk harmonieus gezin.
Aurora
De film van Cristi Puiu toont een 42-jarige man, vader van twee dochters, die net gescheiden is en door de straten van Boekarest dwaalt. Hij zegt zijn baan op en gedreven door troebele gedachten rijdt hij door de stad met een jachtgeweer ... Een beklemmende intieme observatie.
Carancho
Pablo Trapero schetst de relatie van een advocaat die ambulances volgt op zoek naar klanten voor verzekeringen met een aan heroïne verslaafde arts in Buenos Aires, in een 40-er jaren filme noir sfeer. Een stedelijke nachtmerrie die aankomt als een fysieke aanval op de kijker.
Film Socialisme
Rode draad in de film van Jean-Luc Goddard is een cruiseschip dat verschillende havens van de Middellandse Zee aandoet. En terwijl we aan het reizen zijn, filosofeert Godard over verleden, heden en toekomst van Europa, over oorlog, democratie, en vooral over taal. Zelfs de ondertitels zijn deel van het kunstwerk, met de reductie van de overwegend Franse dialogen tot enkele Engelse steekwoorden.
How I Ended this Summer
Een poollandschap waar het nooit donker wordt, een Russisch wetenschappelijk weerstation, twee mannen die niets met elkaar gemeen hebben en eindeloze uren waarin niets gebeurt: Alexei Popogrebsky weet op een heel minimalistisch psychologisch drama neer te zetten dat alleen maar versterkt wordt door de verlatenheid van het poollandschap.