Lisan Donkers werd op zevenjarige leeftijd gebeten door een teek. De nu zeventienjarige Bredase kreeg daardoor de ziekte van Lyme. Ze kan nu bijna niets meer, vertelt ze in het AD.
Toen ze de tekenbeet opliep, kreeg ze een week lang antibiotica voorgeschreven. Pas vijf jaar later merkte ze dat dit niet voldoende was geweest. Ze was altijd moe en werd steeds zwakker. Op een zeker moment zakte ze door haar benen. “Ik was aan het fietsen, maar mijn benen trilden enorm. Toen ik afstapte zakte ik naar de grond. Ik kon niet meer.” Na tests bleek Lisan bij de 2 procent te horen bij wie de ziekte na een tekenbeet alleen maar verergert in plaats van verbetert.
“Het leven is de afgelopen maanden soms een hel”, zegt ze. Ze is zelfs in een rolstoel beland. “Een dagje shoppen kan ik niet meer en ik vergeet soms wat ik tien seconden geleden zei.” In geen enkel ziekenhuis kunnen ze iets voor haar doen. Lisan is nu ontroostbaar. “Ik huil omdat mijn leven een hel is. Ik huil omdat er geen enkele dokter of specialist in Nederland is die mij kan helpen. Ik huil omdat ik altijd pijn heb en moe ben. Ik huil omdat ik niet meer kan.”
Haar moeder is een crowdfundingactie gestart, zodat ze in Duitsland stamceltherapie kan ondergaan. Bij sommige anderen met een ernstige vorm van de ziekte van Lyme heeft dat geholpen, al is niet bewezen dat het werkt.
Bron(nen): AD