Aantal burn-outs neemt toe? Nee, dat lijkt alleen maar zo

De burn-out begint zo langzamerhand een modeziekte te worden, een statussymbool dat bewijst dat je heel erg druk en belangrijk bent. Maar zijn we wel echt zo opgebrand door ons werk? Het valt wel mee, zeggen twee experts in het AD. "Laten we wel wezen: er is ook gewoon een industrie die z’n brood verdient aan burn-outs.’’ Volgens hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie Wilmar Schaufeli is de grootste fout het door elkaar halen van burn-outklachten en een echte burn-out. "Ik heb studenten die zeggen al een burn-out te hebben. Zij hebben vast last van stress, maar wat zij voelen is iets anders dan als iemand die jarenlang heeft gewerkt de krant niet meer kan lezen en telkens in huilen uitbarst.’’ Toon Taris, hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie aan de Universiteit Utrecht reageert: "Het is geen medische diagnose zoals een gebroken been. Voor een deel is de diagnose afhankelijk van degene die hem vaststelt. Dat doe je aan de hand van een vragenlijst.’’ Taris vertelt dat burn-outs helemaal niet veel vaker voorkomen dan vroeger. Zelfs in de negentiende eeuw bestond er al een term voor. Sinds 1997 wordt het aantal burn-outs gemeten. Tien jaar lang schommelde het percentage rond de 10 procent. Dat liep langzaam op naar 14 procent, maar dat zijn burn-outklachten, geen burn-outs. Volgens Schaufeli is van een spectaculaire toename dus absoluut geen sprake.

Hij heeft onderzocht dat Nederland zelfs de minste burn-outs kent van heel Europa. Het hoogst scoren de Oost-Europese landen, waar ongetwijfeld veel meer uren worden gemaakt. Nergens wordt immers zo weinig gewerkt als in Nederland.

Industrie Waarom het dan toch lijkt alsof het halve land een burn-out heeft? Schaufeli noemt twee redenen: "Laten we wel wezen: er is ook gewoon een industrie die z’n brood verdient aan burn-outs.’’ Daarnaast willen we alles labelen. "Adhd, dyslexie, depressie, hoogsensitief: vroeger hoorde dat bij het leven, nu heeft het een naam en moet je er wat mee. Als we al onze aandoeningen bij elkaar optellen dan heeft de helft van Nederland een stoornis. Gek eigenlijk dat we dan toch nog zo goed functioneren hè? We zijn nog nooit zo rijk en welvarend geweest.’’

Bron: AD