De crisis in de zorg is zichtbaar geworden door corona, maar was er daarvoor ook al, zegt Diederik Gommers in een boek over hem. Die crisis is er omdat iedereen die dat wil eindeloos in leven wordt gehouden, ook al is er geen echt perspectief. Je kunt tegen zeer hoge kosten op dit spoor doorgaan, maar kunnen we niet beter grenzen stellen? Moet iedere 100-jarige een nieuwe knie? Moet alles wat medisch kan ook worden aangeboden?
‘Niet behandelen is ook behandelen. Alleen ligt die discussie nu zo gevoelig omdat hij wordt gecombineerd met covid. Maar covid heeft wel dingen zichtbaar gemaakt die daarvoor ook al speelden. We leven in een heel rijk land en we dachten dat alles kon. Mensen hebben het gevoel dat ze recht hebben op eindeloze behandelingen. Maar binnen het huidige systeem gaat dat niet. We zijn tegen de grenzen van ons zorgsysteem aangelopen. En als je wel wilt dat alles kan, dan moeten we er zoveel miljard inpompen en de ziektekostenpremies verhogen. Maar dat heb je niet in een paar maanden opgelost, daar moet je aan bouwen. En daar ben je wel tien jaar mee bezig.’
‘Tegen mijn vakbroeders heb ik gezegd: luister eens jongens, moeten we ons vak niet beter beschermen? Want als we zo doorgaan, houden we over een jaar of twee jaar geen verpleegkundige meer over – en wat is ons vak dan nog? Dus moeten we niet een andere discussie hebben? Over wat we eigenlijk aan het doen zijn en of we scherpere keuzes moeten maken? Zou je in geval van krapte niet moeten zeggen: dit gaat voor dat?’