Tegen jezelf praten is helemaal niet gek

Hoewel we in een wereld met (overmatig) veel prikkels leven, worstelen veel mensen met de stilte in hun leven. Ze wonen ofwel alleen of leven samen met anderen die in beslag genomen worden door hun eigen dingen. Dan is de kans groot dat je verlangt naar iemand die er altijd voor je is en wie is dat? Jijzelf, natuurlijk. Dus, praat je tegen jezelf. Niet alleen in je hoofd, maar ook hardop. En nee, dat betekent niet dat je gek aan het worden bent. Tegen jezelf praten verlicht niet alleen de eenzaamheid, maar kan er ook voor zorgen dat je tot verstandiger besluiten komt. Het helpt je om je gedachten op een rijtje te zetten en te beslissen wat je echt belangrijk vindt. Er is slechts één voorwaarde: je wordt er alleen wijzer van als je jezelf met respect toespreekt:

• Complimenterend: waarom wachten op complimenten van een ander? Geef ze aan jezelf. Bovendien zijn de meeste mensen niet op de hoogte van de kleine overwinningen die je behaalt, bv. dat je tijdens je lunchpauze geen taartje hebt gekocht. Geef die pluim maar aan jezelf!
• Motiverend: je hebt misschien geen zin in vervelende klussen. Leef je met anderen, dan geven zij je wel een trap onder de kont, maar je kunt jezelf ook motiveren door jezelf op een vriendelijke manier toe te spreken: 'Wordt het niet eens tijd dat we de boel hier eens gaan opruimen, dame?'.
• Het voeren van een dialoog: vaak moet je moeilijke beslissingen nemen Een dialoog met jezelf is dan effectief, omdat je je eigen gedachtegang kunt horen en je makkelijker tot een compromis kunt komen tussen wat je zelf wilt en anderen willen.
• Doelgericht: je wil dat de volgende vakantie beter georganiseerd verloopt. Het maken van een plan kan nuttig zijn. Dat kun je op papier doen, maar als je het hardop tegen jezelf zegt hou je je aandacht er beter bij en versterkt dat de boodschap. Topsporters doen dit de hele tijd: 'Hou je hoofd naar beneden. Richt je ogen op de bal. Adem.' Als het voor hen goed werkt, waarom dan niet voor jou?

llustraties: 'Poemtings Part 2' van Sophie Walraven en Peter-Jan Soeters

Bron(nen): Psych Central Sophie Walraven Peter-Jan Soeters