Vroeger had je een of twee heel drukke of heel stille kinderen in de klas. Nu lijkt soms wel de helft te kampen met allerlei psychische stoornissen, die extra zorg vragen.
Hoogleraar orthopedagogiek Ilse Noens (KU Leuven) en ontwikkelingspsycholoog Wim Van den Broeck (VUB) stellen dat het aantal diagnoses van bijvoorbeeld autisme sterk toeneemt. Van den Broeck vertelt
bij HLN dat autisme nu tien keer zoveel voorkomt als vroeger: niet een op de duizend maar een op de honderd mensen heeft het.
Afwijken van de normNoens legt uit dat dit onder meer komt doordat de definitie verruimd is. Maar het wordt ook beter opgemerkt, vooral bij meisjes bij wie het in eerste instantie minder opvalt. Daarnaast wijst Noens op de veranderde maatschappij. “De diagnose wordt ook steeds vaker gesteld bij kinderen met minder opvallende kenmerken van autisme, die zich onvoldoende staande kunnen houden in onze maatschappij. Die is er niet eenvoudiger op geworden: de druk is groot, zeker voor mensen die minder flexibel zijn, of sociale uitdagingen kennen. Kinderen die afwijken van de norm - in welke zin dan ook - vallen sneller uit.”
Ontwikkelingspsycholoog Wim Van den Broeck (VUB): “Máár ondertussen hebben veel meer kinderen, aan wie je niets opvallend ziet, wel de diagnose. Kinderen die tot de ‘normale variatie’ behoren, zijn we meer en meer gaan beschouwen als kinderen met een probleem of als kinderen die een label nodig hebben."
HandicapDat vindt hij niet per se goed. “Je legt op een bepaalde manier iemands identiteit vast. De diagnose wordt een onderdeel van het kind. En dat gaat ver, want bij jonge kinderen ligt hun ontwikkeling nog in grote mate open. Het stempel kan hen daarbij in de weg zitten.”
Ook ziet hij problemen in de klas ontstaan doordat er met zoveel kinderen extra rekening moet worden gehouden. “De maatregelen zorgen er dikwijls voor dat de school, de klas of de leerkracht zich zal aanpassen aan het kind. Als je voor één kind vrijstellingen geeft, heeft dat weinig impact op de rest. Als je dat voor een kwart van de klas gaat doen, is het heel wat anders. Dan zijn er negatieve effecten en is er een kwaliteitsdaling in het onderwijs.”
Maar ook voor het kind zelf is het niet goed. "Sommige huidige maatregelen zorgen ervoor dat je op lange termijn een soort handicap in de hand werkt."