Tien keer zoveel kinderen met ADHD of autisme: 'Je werkt een handicap in de hand'

ADHD en autisme, vroeger had een enkeling er last van, nu zitten schoolklassen plots vol met te drukke of juist te rustige kinderen. Dat heeft onder andere met een ruimere diagnose te maken, leggen experts uit bij HLN. Maar of dat zo'n goed idee is?

“Het aantal diagnoses stijgt inderdaad, maar daar zijn ook verklaringen voor”, legt hoogleraar orthopedagogiek Ilse Noens (KU Leuven) uit, tevens coördinator van het autismenetwerk LAuRes. "Wat we vandaag de dag autisme noemen, is niet wat we veertig jaar geleden als autisme beschouwden. De criteria die in de diagnostische handboeken gebruikt worden om iemand de diagnose toe te kennen, zijn nu breder. Als je autisme breder definieert, zijn er natuurlijk meer autistische personen.”

Wat ook meespeelt is dat de aandoening bij meer meisjes wordt herkend. “We weten beter dat autisme er bij meisjes niet per se hetzelfde uitziet als bij jongens. Er is vandaag een inhaalbeweging van die minder opvallende verschijningsvormen, vaak bij meisjes. We zijn er dus alerter voor geworden. Dat lijkt me een goede zaak.”

Normale variatieOntwikkelingspsycholoog Wim Van den Broeck (VUB) is het niet helemaal eens met hoe diagnoses nu gesteld worden. “Vroeger werd autisme beschouwd als een uitzonderlijke aandoening, niet als een spectrum. Toen had 1 op de 1.000 het. Nu komt het tien keer zo veel voor. Dat heeft te maken met die bredere definitie: niets mis mee. Er zijn veel aandoeningen, net als ADHD en dyslexie, die niet alles of niets zijn. Zo is het net zo met autisme.”

Wat hij wel een probleem vindt, is dat zoveel kinderen, die tot de 'normale variatie' behoren een label krijgen en de rest van hun leven zullen denken dat ze een probleem hebben. “Je legt op een bepaalde manier iemand zijn identiteit vast. De diagnose wordt een onderdeel van het kind. En dat gaat ver, want bij jonge kinderen ligt hun ontwikkeling nog in grote mate open. De stempel kan hen daarbij in de weg zitten."

"Kinderen moeten geholpen worden, maar de vraag is hoe je dat het beste doet op lange termijn. Sommige huidige maatregelen zorgen ervoor dat je op lange termijn een soort handicap in de hand werkt”, besluit de psycholoog.

Bron(nen): HLN