Congrestoespraak Lodewijk Asscher – PvdA-congres, 3 november 2012.

Dames en Heren, Partijgenoten, Ik sta hier beduusd voor u. Het is een bijzondere tijd geweest. Als ik in terugkijk op de afgelopen maanden, voor mijzelf maar vooral ook voor onze partij, dan kun je spreken van een klein mirakel. Een wederopstanding. Gaat u met me mee naar het begin van de zomer. De wereld zag er nog volkomen anders uit. Want de cynici hadden ons al afgeschreven. De cynici hadden al geconcludeerd dat Diederik het niet ging redden. De cynici zeiden dat de PvdA haar bestaansrecht had verloren. Ze zeiden dat een onervaren leider het niet kon opnemen tegen de ervaren Rutte en Roemer. Ze zeiden dat de PvdA nooit meer een echte volkspartij zou worden. Maar ze hadden buiten de kracht van onze partij gerekend. Ze hadden buiten uw idealen gerekend. Ze hebben u onderschat Niemand zag hoe zaaltje voor zaaltje gepraat werd. Niemand zag hoe uur na uur, dag na dag, week na week op straat de politiek werd teruggebracht. Niemand zag hoe Diederik niet mensen naar de mond praatte, maar eerlijk durfde te zijn over de moeilijke tijd die gaat komen. Niemand zag hoe Diederik bezig was de politiek blijvend te veranderen. Zij die zeiden dat het nooit meer wat zou worden Zij die zeiden dat we beter konden stoppen, hadden gerekend buiten één man: onze partijleider, Diederik Samsom. Laten we Diederik een eer bewijzen door eerlijk te zijn. Het akkoord waar u net over sprak, bevat heftige en nare maatregelen. Ja, het bevat ook veel moois. Na jaren van gesteggel over de woningmarkt hervormen we eindelijk de hypotheekrenteaftrek. We zorgen dat de kosten van de zorg eerlijk worden verdeeld. We zorgen dat jongeren een technische opleiding kunnen volgen zodat we ze een fatsoenlijke baan kunnen bieden. En we gaan zorgen dat kinderen die al lang in Nederland zijn een plek krijgen door het kinderpardon te regelen. Aan mij de taak de positie van flexwerkers te verbeteren. Joop den Uyl sprak al over de smalle marges van de politiek. Ook nu we weer deel uit maken van de regering wordt niet alles opeens beter en makkelijk. Dat zie je in dit akkoord. Want er zijn geen eenvoudige oplossingen voor de economische crisis. Er is geen toverstokje waarmee je de sluimerende politiek onvrede weg kunt toveren. Sta mij toe u iets persoonlijks te vertellen. Vanochtend schreef de Ombudsvrouw van de Volkskrant dat die krant mij te veel bewierookt had. Dat vonden ze thuis ook. Zij die alles van mij verwachten, zal ik teleurstellen. Zij die niets van mij verwachten, zal ik laten zien dat ik samen met Diederik, samen met de andere ministers, samen met u iedere dag zal vechten voor onze idealen. Laat ik eerlijk met u zijn. De grootste uitdagingen liggen niet achter ons maar voor ons. Maar ik geloof dat wij dat kunnen. Ik geloof dat politiek de kunst is van het onmogelijke mogelijk maken. Ik geloof dat wij samen in staat zijn om Nederland te verbeteren. Het wordt niet makkelijk. Het wordt zelfs heel moeilijk. We zijn in een nieuwe tijd aangekomen. De tijd van meer is voorbij. De tijd van minder is aangebroken. We hebben de neiging om dat wat bestaat met hand en tand te verdedigen. In plaats daarvan, zullen we het bestaande zo sociaal mogelijk moeten aanpassen. En we hebben ook de plicht voor de mensen die op dit moment buiten het bestaande vallen. We hebben de plicht om verder te kijken naar de mensen die op dit moment niet profiteren van de bestaande regelingen. Gebaseerd op iets heel ouderwets: solidariteit. Gebaseerd op het vermogen je in een ander te verplaatsen. Je in de ander verplaatsen betekent ook Beseffen wat het betekent voor iemand die ontslagen wordt. Beseffen hoeveel zorgen er nu zijn over de WW. Beseffen wat de zorgen over de zorgpremie zijn. Beseffen hoe moeilijk het is, om als zzp´er een toekomst op te bouwen. Ja, we vragen vooral offers aan de mensen met de hoogste inkomens. Maar het blijven offers. Ik heb onder meer de opdracht gekregen om de positie van flexwerkers te verbeteren. In mijn diepste overtuiging, zorgen wij ook voor hen. Dit is het moment om Nederland eerlijker te krijgen door jezelf in de ander te verplaatsen. Dit is het moment om een nieuwe vloer te leggen onder onze verzorgingsstaat. Dit is het moment voor de PvdA om het verschil te maken. Om toe te treden tot een stabiel kabinet dat u niet naar de mond praat, maar het eerlijke, soms moeilijke verhaal vertelt. Dit is het moment voor een kabinet dat alle zeilen bijzet om Nederland sterker uit de crisis te helpen. Dat kunnen we niet alleen. Dat kan de politiek niet alleen. Daar hebben we u bij nodig. Politiek is niet een keer in de 4 jaar stemmen en dan afwachten. Politiek is elke dag, met iedereen, met alle goedwillende Nederlanders, te strijden voor een verbetering in het leven van mensen. Politiek is vechten tegen dingen die we gewoon vinden, maar die niet normaal zijn. Afgelopen maandag vond ik op mijn bureau in Amsterdam een kaartje van Cisca, schoonmaakster op het Amsterdamse stadhuis. Op het kaartje stond: ‘Goed je best doen, blijf jezelf.’ Dat is de belofte die ik u wil doen. We beloven u niet dat alles anders zal zijn. We beloven u niet dat de politiek het wel even oplost. Wat we u wel beloven, is dat wij ons uiterste best ga doen om het vertrouwen waar te maken. Wat we u wel beloven, is dat het vermogen je in de ander te verplaatsen iedere dag ons kompas zal zijn. Als we herkenbaar blijven. Als we eerlijk en strijdbaar blijven. Als we minder beloven en meer bereiken. Dan pas is de PvdA werkelijk terug. Dan pas zijn we werkelijk trots. Dan pas zijn we werkelijk onszelf. Dank u.