Nu het crisis is, worden opeens discussies aangezwengeld die allang gevoerd hadden moeten zijn. In tijden van voorspoed is het makkelijk om zelfvoldaan te schermen met termen als solidariteit met de armen, de zieken en zwakken, de ouderen en jongeren. Alles kan. Toch is een ethische discussie over de grenzen van solidariteit juist dan nodig. Het maken van een zuivere keuze wordt vertroebeld als er geldproblemen zijn, al is geld wel een argument. Wat mag een leven kosten? De discussie over de effectiviteit van ontwikkelingshulp, het idee om ouderen hun zorg te laten betalen uit de opbrengst van hun huis, het voorstel om uiterst kostbare medicijnen voor een handvol zieke patiënten niet meer te vergoeden: het zijn vragen naar de grenzen van de collectieve verantwoordelijkheid, die eigenlijk al beantwoord hadden moeten zijn. Meer in
Trouw