"Je luistert niet naar wat ik zeg!" Dat klopt: we luisteren slecht naar onze geliefden

We hebben onbewust de neiging slecht(er) te luisteren naar de mensen met wie we het meest verkeren. Vermoedelijk omdat we denken dat we wel zo'n beetje weten wat ze zeggen.

"Je luistert niet!" "Laat me uitpraten!" "Dat is niet wat ik zei!" Na "I love you" behoren deze zinnetjes tot het vaste repertoire in menige hechte relatie. tot de meest voorkomende refreinen in hechte relaties. Kate Murphy deed twee jaar onderzoek voor een boek over luisteren. In de New York Times beschrijft ze dat ze iets ongelooflijk ironisch heeft geleerd over menselijke communicatie: hoe nabijer iemand ons is, hoe minder waarschijnlijk het is dat we aandachtig naar hen luisteren. Het wordt de nabijheid-communicatie-bias genoemd en na verloop van tijd kan dat slechte luisteren het einde van de relatie betekenen.

Als je mensen eenmaal goed genoeg kent, hebben er een onbewuste neiging om ze af te weg te filteren omdat je denkt dat je al weet wat ze gaan zeggen. Het is alsof je meerdere keren een bepaalde route hebt afgelegd en niet meer opmerkt waar je rijdt of loopt. Het gaat vanzelf.

Met de rit naar he werk kan dat, schrijft Murphy. Want de weg verandert niet zomaar en als dat wel zo is staan er grote borden. Maar mensen veranderen altijd en stukje bij beetje. Niemand van ons is hetzelfde als vorige maand, vorige week of zelfs gisteren. En als je dat niet merkt voelt de ander zich niet gehoord en dus miskent. Je woont met iemand die je onderweg bent kwijtgeraakt omdat je niet luisterde.

In het stuk van Murphy onder deze link veel nuttige voorbeelden hoe het fout kan gaan en wat je daaraan kunt doen

Bron(nen): New York Times