Een man en een vrouw waren tussen 2007 en 2014 getrouwd. Ze krijgen in die zijn een zoon en een dochter, die nu 14 en 15 zijn. Ze scheidden in goed overleg en zorgden om en om een week voor de kinderen.
Maar het ging mis in 2021
“Hij was bezig met een stamboomonderzoek”, zegt zijn advocaat, Steve Geerdens. Om wat meer te weten te komen over de verwanten van zijn kinderen, stuurde hij een
DNA-staal op voor een test. “Tot zijn grote afgrijzen bleek hij niet de papa van de kinderen die hij hun hele leven had opgevoed.”
De vrouw zegt niet te weten welke van haar minnaars de vader wel is.
De schok was groot, de man was maandenlang arbeidsongeschikt. Hij besloot het officieel te maken en trok naar de rechtbank voor een vaderschapsbetwistingsprocedure. De rechter beval een nieuw DNA-onderzoek, dat het eerste resultaat bevestigde. “Sindsdien staat vast dat mijn cliënt niet de vader is van de kinderen”, aldus de advocaat. De vrouw zegt niet te weten welke van haar minnaars de vader wel is.
In tweede instantie wees de Belgische rechter ook een schadevergoeding toe. De man was zo boos dat hij het geld terugwilde dat hij in de kinderen had gestoken. “Omdat ze jarenlang heeft gezwegen in een relatie waar in die periode kinderen uit voortgekomen zijn”, zegt
advocaat Steve Geerdens. Aanvankelijk vroegen ze een schadevergoeding van meer dan 80.000 euro, voor alle kosten die zowel tijdens als na het huwelijk voor de kinderen gemaakt zijn. De vrouw zelf had gevraagd om het bedrag op maximaal 10.000 euro te houden, gezien haar penibele financiële situatie. Maar ook omdat “geen enkele geldsom het leed zal verlichten”.
De eindsom ligt ergens in het midden. De man heeft recht op een schadevergoeding van in totaal 23.650 euro. Het gaat dan om de 13.650 euro die de man na de scheiding nog voor de kinderen heeft uitgegeven – oftewel 75 euro per kind per maand. En daarnaast krijgt hij ook nog 5.000 euro morele schadevergoeding per kind.
“Het gaat om een bijzonder pijnlijke zaak”, zegt Steve Geerdens. “Zowel voor de man als voor de kinderen.” Ondertussen zijn de contacten tussen de man en de kinderen al geruime tijd volledig verwaterd. “Toen hij het nieuws ontdekte, had hij tijd nodig om alles te laten bezinken en te verwerken. Maar daarna is de relatie helemaal doodgebloed.” Het verbreken van het contact was een manier om met het verdriet om te gaan. De rechter toont daar begrip voor. “Dat de kinderen het grootste slachtoffer zijn, doet geen afbreuk aan zijn leed”, luidt het in het vonnis.