Partner Peter R. de Vries: ‘Ik voel me geamputeerd’

Ze was de partner van Peter R. de Vries, maar koos ervoor om in de anonimiteit te blijven. Nu moet om veiligheidsredenen haar identiteit geheim blijven, maar wil ze hem het liefst publiekelijk eren. ‘Ik was erop tegen dat hij vertrouwenspersoon werd van de kroongetuige in het Marengo-proces', zegt ze tegen de Volkskrant

Aan de keukentafel in haar huis vertelt ze haar verhaal. Hoe ze elkaar zes jaar geleden ontmoetten, hoe ze worstelde met zijn bekendheid, hoe haar omgeving reageerde op het leeftijdsverschil, dat hij ‘totaal niet arrogant’ was, de felle discussies over het ­Marengo-proces en hoe wreed hij uit het leven is weggerukt.’

Citaten uit het interview:

‘Dit is mijn manier om hem publiekelijk te eren’, zegt ze. ‘Eigenlijk wil ik alsnog zeggen: lieve Peter, hier ben ik.’

‘Ik heb net weer drie briefjes van hem gevonden’, zegt ze met een hese stem van verdriet. ‘Als ik eerder de deur uit moest dan hij, legde hij altijd een brief op mijn hoofdkussen. Op een gegeven moment ging hij ook briefjes in mijn huis verstoppen. Hij scheurde vellen van zijn notitieblok of uit mijn aantekenboekjes, schreef er lieve teksten op en stopte ze op gekke plekken – achter mijn tandenborstel, in de vriezer, in een pan waar nog eten in zat – de vetvlekken zitten er nog op –, in mijn schoenen, tussen mijn laptop, op de afzuigkap, in de la tussen mijn kleren, mijn moeder heeft er een gevonden onder een stapeltje placemats hier op tafel.’

‘Als ik mijn omgeving over hem vertelde, waren de reacties in de trant van: hoe kan hij op die leeftijd vrijgezel zijn? Of: die man kan iedereen krijgen, jij bent gewoon een speeltje voor hem totdat je wordt ingeruild. Daar had ik ontzettend veel moeite mee, zo was hij helemaal niet, hij liet niet snel iemand dichtbij komen. Het voelt alsof je je moet verantwoorden voor je gevoelens, terwijl die niks met zijn bekendheid te maken hadden. Die bekendheid zat ons juist in de weg, ik wilde dat niet. En nu denk ik: waarom heb ik hem dat niet gegeven? Waarom heb ik zoveel energie verspild, zo mijn best gedaan om ons geheim te houden? Was ik maar onbevangener geweest. Nu wil ik niet die anonieme partner zijn over wie zoveel wordt gespeculeerd, maar nu moet het van de politie.’

Dinsdagavond 6 juli zouden De Vries en zijn vriendin een huis gaan bezichtigen. Ze zouden gaan samenwonen, ergens in Utrecht, ‘omdat dat tussen hem en mij in ligt. Peter had deze woning al bekeken en was enthousiast. Hij zei: ik maak een afspraak, dan kunnen we vanavond ­samen gaan kijken. Ik moet eerst even naar Boulevard, maar ik kan er om kwart over acht zijn.’

‘Twaalf over zeven appte ik hem: ik ga nu vertrekken. Hij schreef terug: Ok!

‘Dat was zijn laatste berichtje. Ik was bijna bij dat huis toen Peters zoon Royce belde en zei dat Peter was neergeschoten.