Thomas Erdbrink vond Zomergasten doen moeilijk; 'Aan blunders dan ook geen gebrek'

"Op televisie ziet het er vrij simpel uit. Twee stoelen, een tafeltje, twee glaasjes water, twee mensen, een blik fragmenten en een scherm. Twee mensen, met elkaar in gesprek, " schrijft Thomas Erdbrink in zijn column in De Volkskrant. "Zo is het natuurlijk helemaal niet. Televisie mag graag op vriendelijke wijze bedriegen. Ja het tafeltje is klein, en de stoelen staan er ook. Maar in plaats van een gezellige huiskamer staat alles in een studio ter grootte van een gymzaal. (..) Om ons heen staat een batterij camera's, in mijn oor slist iemand 'afkappen', net als de gast een nieuw en interessant verhaal is begonnen.(..) Op wat papiertjes met vragen na, moet ik alles uit mijn hoofd doen. Een genie of wondermens ben ik niet, dus dat is best een opgave. Zeker omdat het drie uur lange programma volledig live is. Aan blunders dan ook geen gebrek. Tijdens mijn gesprek met Hedy d'Ancona sprak ik gezellig met de opnameleider door mijn microfoon, terwijl we al waren begonnen. Een van de andere gasten nam een mix met wodka aan tafel. Ik denk: nou, waarom niet, ik neem er ook een! Vervolgens sprak ik een kwartier met dubbele tong. (....) Zomergasten presenteren is een beetje als op reportage naar Bagdad gaan: je weet dat er een belangrijk verhaal is, maar iedere stap kan de verkeerde zijn." Op Twitter en elders zijn over presentator Erdbrink nare dingen geschreven, maar de kijkcijfers waren hoger dan de laatste jaren. Overigens kijken er ook als het goed gaat niet heel veel mensen. Zomergasten is iets voor een selecte groep. Maar die is er dan ook een zomerdag vol van