Wanneer wordt topsport nou écht volwassen

Topsport is een echte business geworden. Per jaar wordt er alleen al in het topvoetbal in Nederland een miljard euro omgezet. Met zulke cijfers kun je spreken van een ontwikkelde branche. Niets is echter minder waar. Het is een zeer afhankelijke branche, die zonder echte ondernemers arm, naïef en grillig zal blijven. Het nieuws van deze week: ‘Rabobank trekt zichzelf terug als hoofdsponsor van de Raboploeg.’
Wat volgde was blinde paniek in de wielerwereld. Rabobank gaf als reden dat ‘de wielerwereld totaal verziekt is.’ Een gegronde reden als je de geschiedenis van de wielersport en de Raboploeg naloopt. In de ploeg werd doping en drugsgebruik getolereerd, dat heeft dat niets met topsport te maken en de keuze van de Rabobank is vrij logisch. Eenzijdig werd het contract verbroken. Ook bij Ajax was er december 2011 twijfel bij hoofdsponsor Aegon. Johan Cruijff en Steven ten Have devalueerden zichzelf van professionele collega’s tot ordinaire moddergooiers. Het werd zelfs zo erg dat ‘De Wereld Draait Door’ er een dagelijks item van maakte.
De Telegraaf en het Algemeen Dagblad kozen partij en slingerden lukraak ‘feiten’ de wereld in om de andere partij zwart te maken. Jan Driessen van hoofdsponsor Aegon vond dat zijn merk te negatief in het nieuws kwam en dreigde op te stappen als hoofdsponsor. Zover is het (gelukkig) niet gekomen. Al bleek achteraf dat er tijdens de ledenvergadering van 22 december wel degelijk een meerderheid vóór het ontbinden van het contract zou zijn. Onder druk wordt alles vloeibaar en met dit dreigen is het conflict Cruijff/Ten Have ook meer op de achtergrond gekomen. Het belang van Ajax ging voor.
Zie hier de macht van de sponsor. Merab Jordania werd in 2010 met groot gejuich binnengehaald in Arnhem. De nieuwe hoofdsponsor van Vitesse heeft een dubieuze reputatie, maar wil van Vitesse een internationale topclub maken. De altijd noodlijdende club was blij met deze financiële injectie en accepteerde zonder enig nadenken het geld en maakte de beste man in één klap voorzitter van de raad van commissarissen, hoofdsponsor en liet hem naar eigen inzicht zijn directie en technische staf samenstellen.
Dit zijn echter niet de enige voorbeelden. Bedrijven die een sponsorovereenkomst zijn aangegaan trekken vaak aan de commerciële en soms ook technische touwtjes bij sportorganisaties. Dit toont aan dat het amateurisme en de bedelcultuur in de topsport nog steeds voortleeft. Sportorganisaties accepteren klakkeloos alle inmenging en bemoeienis, als er maar een zak geld tegenover staat. Ze zouden zich beter kunnen richten op het duurzame profijt van sponsors en deze monitoren.
De winst moet niet alleen aan de sportzijde zitten, maar ook aan de organisatiekant. Pas dan heb je écht een langdurige win-win situatie die iedere (sportieve) klap kan doorstaan. Het is wachten op de dag dat de sportwereld eisen gaat stellen. Bijvoorbeeld dat de hockeywereld de graaicultuur van de ABN-Amro niet meer pikt en breekt met deze sponsor, omdat het de sport in diskrediet brengt. Tot die tijd zal de sport als een onvolwassen, grillige en naïeve branche bekend staan die met de hand opgehouden op zoek gaat naar sponsors die – tegen elke prijs - een aalmoes willen geven om het voortbestaan van de sport te garanderen. Mart Roumen, sportjournalist en –professional