Wat je niet wilt weten over de zalm op je bord

Zalm is al jaren een van de populairste vissoorten die er bestaat. Niet gek: het roze visje is smakelijk, gezond en in allerlei gerechten te gebruiken. Maar de weg die het dier aflegt naar je bord is een stuk minder fijn. Als je van je zalm wilt blijven genieten, kun je misschien beter niet verder lezen. De zalmen zitten zo dicht op elkaar dat er 27 in een badkuip passen. Een legbatterij is er niets bij. Die poep wordt niet verwijderd en zinkt gewoon naar de bodem. Het is een broeihaard van ziektes voor de zalmen die erboven zwemmen, maar ook voor andere zeedieren. De visproducenten gebruiken grote hoeveelheden antibiotica. Tussen 100 gram (Europa), 175 gram (Canada) en een kilo (Chili) om 1.000 kilo zalm groot te brengen. Die antibiotica blijft in de vis zitten en belandt in je lijf. Om die te weren worden pesticiden gebruikt. In april 2013 kreeg Noorwegen toestemming om 10 keer meer Endosulfan te gebruiken dan voorheen. Endosulfan stapelt zich op in de zalmen. Het is een zenuwgif dat kan leiden tot genetische aandoeningen bij baby’s. Het is overal verboden, behalve in de aquacultuur. In zalm worden gevaarlijke waarden van Arseen, PCB’s, dioxines, dieldrin en toxaphene gevonden. Doordat zalm gif in zijn vet opslaat, worden dikwijls residuen tot 9 miljoen keer meer in hun vlees gevonden dan in het water waarin ze zwemmen. Daarvoor wordt Carophyll of Astaxanthin gebruikt. Anders zou je gerookte zalm gewoon grijs zijn. De kans is groot dat je zalm niet boven een vuurtje is gerookt, maar met liquid smoke. Daarin zitten FF-B en AM 1, die bij dierentesten hebben aangetoond dat ze DNA beschadigen. Vooral aanstaande moeders en baby’s moeten uitkijken. Elk jaar worden naar schatting 600.000 kinderen geboren met een verstandelijke afwijking of een motorisch probleem door het eten van vis vol pesticiden en antibiotica. Zalmen krijgen voornamelijk gemalen vis te eten. De zalmen worden vaak doodgeknuppeld, hun kieuwen worden weggesneden terwijl ze nog leven, en kleinere zalmen worden vaak niet eens gedood: ze worden op ijs gegooid en stikken langzaam.

Bron(nen): Newsmonkey