Sander Schimmelpenninck gaat los op bejaarden

Journalist, ondernemer en bad boy Sander Schimmelpenninck gaat in De Volkskrant vandaag tekeer tegen al die egoïstische, starre bejaarden, die van alles eisen van jongeren, maar zelf te beroerd zijn iets terug te doen.

"Covid-19 richtte in maart een slachting aan in slecht geventileerde ver- pleeghuizen, maar de toegenomen besmettingscijfers van de laatste maand vertalen zich nauwelijks in nieuwe doden en ic-opnames. Het beschermen van ouderen is sinds half maart staande praktijk, op basis van het gezonde verstand en de eigen verantwoordelijkheid van mensen, en helpt dus wél."

Een pandemie is niet uniek, denkt Schimmelpenninck. Wat bijzonder is, is dat jongeren er amper door worden geraakt (volgens hem) en ouderen wel. En dat het dus misleidend is om te beweren - wat de regering doet - dat we samen de pandemie te lijf gaan. Het is niet samen, vindt hij, de jongeren offeren zich op om kwetsbare bejaarden te redden. En die zijn niet eens dankbaar, volgens hem.

"Niet de huidige pandemie is uniek, maar de demografie van onze huidige bevolking; niet eerder was de verhouding tussen jongeren en ouderen zó scheef. Een virus dat vooral ouderen bedreigt, is daarbij een wrede katalysator van een zich al jaren aandienend generatieconflict, dat het komend decennium dominant zal zijn."

De rollen zijn nu omgedraaid.

"Waar het eerst de jongeren waren die de ouderen beklaagden in hun onwil te veranderen in de strijd tegen zaken als klimaatverandering, zijn het nu de ouderen die iets van de jongeren vragen. Het verschil is alleen: jongeren hebben massaal van de ene op de andere dag hun leven veranderd en zijn, ondanks de negatieve berichtgeving in media, buitengewoon gehoorzaam, terwijl ouderen alleen maar verder radicaliseren in hun kortetermijndenken."

Als je twijfelt aan de noodzaak voor jongeren om hun leven stil te zetten ben je volgens Schimmelpenninck een harteloze klootzak, die groepen tegen elkaar opzet of ouderen de dood in wil jagen. "Ouderen grossieren daarbij in emotionele betogen en vallen niet zelden door de mand wanneer ze met pathetisch paternalisme hun senioriteit als laatste argument inzetten. Het is gespartel van een even dominante als egoïstische generatie, die het zich, losgekoppeld van de economische conjunctuur, kan permitteren om cultureel rechts te stemmen en zich volledig te verliezen in de korte termijn."

Bron(nen): De Volkskrant (€)