Twintig jaar geleden ging de Sovjet Unie ten onder. Niet met geweld, maar onder druk van de krachten van de markt, precies zoals Karl Marx zou hebben voorspeld. Niemand zag het aankomen, behalve een groepje economen die net zo heilig geloofde in de kracht van de economische wetten als Marx. Met diezelfde logica, schrijft econoom Philippe Simonnot vandaag in The Wall Street Journal, valt de ondergang van de Europese Unie aan te kondigen. De huidige crisis rond de euro laat zien dat de Europese Unie de wetten van de economie tracht te tarten. Dat zal niet lukken. En ineenstorting staat vast, de vraag is alleen wanneer deze plaatsvindt. De financiële markt, ook de speculanten, doen wat politici vaak niet doen: ze kijken in de toekomst. En wat de markten in Europa zien zijn onbetaalde rekeningen. Rekeningen van veel te hoge staatsschulden, maar ook van een sociaal systeem dat te luxe is. In de meeste Europese landen hebben ouderen recht op pensioenen waarvoor niet is gespaard. Er komen steeds meer ouderen, dus dat kan niet goed gaan. Diezelfde markten zien dat de politici nu haastig proberen goed te maken wat al die jaren is verzaakt: de zaak financieel op orde brengen. En onder leiding van Duitsland wordt zelfs geprobeerd te verhinderen dat de markt zijn werk doet, door sommige vormen van handel (naked shortselling) te verbieden. Pathetisch. Want de markten geloven simpelweg niet dat het Europa gaat lukken gezond te worden. En schrijft Simonnot, dat moet je niet aan de markten verwijten, die onder meer hun geloof in de euro kwijt zijn en hun geloof in sommige eurolanden, maar dat moet je wijten aan Europa. Dat heeft een bleke toekomst voor zich.