Renske Leijten: "Als het gaat om oplossingen voor de samenleving voel ik me meer thuis bij CDA dan bij PvdA"

Renske Leijten (42) zit al vijftien jaar in de Tweede Kamer voor de SP, maar werd pas echt bekend toen ze samen met CDA'er Pieter Omtzigt de toeslagenaffaire blootlegde. Aan de Volkskrant vertelt ze over de Rutte-doctrine, haar band met het CDA en het moment dat ze wilde stoppen.

Pyromaan"Wat de Rutte-doctrine is gaan heten – zoveel mogelijk geheim houden voor de Tweede Kamer – is iets van deze generatie ministers en politici. Sigrid Kaag heeft het steeds over nieuw leiderschap. Maar ik denk: jij zat in datzelfde kabinet waar het blijkbaar normaal was over individuele Kamerleden als Pieter Omtzigt te spreken. Datzelfde geldt voor Hoekstra."

"De pyromaan die de brand veroorzaakte, gaat hem echt niet blussen." Daarmee bedoelt ze niet alleen Rutte. "Ja, ook Hoekstra. En van Kaag moet ik nog maar zien of ze dat nieuwe leiderschap kan waarmaken. Den Haag is wel klaar met Rutte. Dat weten we allemaal."

Onveilige omgevingTwee jaar geleden overwoog Leijten even om te stoppen. Ze vond haar werkplek niet fijn. "Iedereen met wie je iets opbouwt – iemand van een andere partij, een journalist – staat klaar om met je af te rekenen. Dat maakt de Tweede Kamer geen leuke werkplek. Als ik op straat met een actie meega, weet ik waarom ik SP’er ben. Of het parlement het geijkte instrument is om je doel te bereiken, dat zag ik even niet meer. Wéér zo’n regeerakkoord en dan als oppositie wéér trekken en sleuren."

Ze vindt het Binnenhof een onveilige omgeving. "Dat je soms wordt weggehoond door journalisten. Toen ik zorgwoordvoerder was, hield de SP enquêtes onder huisartsen, over marktwerking en decentralisatie. Als ik daarmee naar de media ging, werd er geschamperd: een SP-enquête, lekker belangrijk. Ik vind echt dat journalisten, maar ook politici van sommige andere partijen, zó ontzettend hooghartig zijn tegenover de mensen die op die ambulance zitten, in die haven werken. Daardoor is het moeilijk dingen op de politieke agenda te krijgen en te houden. We kunnen wel heel boos demonstreren, maar als we niets bereiken, hebben we eigenlijk cynisme georganiseerd."

PvdADe samenwerking met Omtzigt, toch een CDA'er, lijkt niet vanzelfsprekend. "Maar als het gaat over oplossingen voor de samenleving, voel ik me meer thuis bij het CDA dan bij de PvdA. Het CDA gaat net als wij uit van de kracht van het maatschappelijk middenveld, terwijl de PvdA bijna alles aan de overheid wil overlaten. Wij SP’ers vinden dat de overheid de omstandigheden moet creëren waarin mensen zelf een oplossing kunnen zoeken. Dan vertrouwen wij dat het goed komt."

"De intergenerationele solidariteit, een samenleving met alle generaties, heb ik de afgelopen jaren node gemist bij de PvdA. Terwijl ik die juist wel zie bij het CDA. Paars heeft dat individualisme aangewakkerd. Solidariteit is niet alleen dat je voor een oudere opstaat in de tram, het is ook het besef dat een ander een zwaarder beroep heeft en daarom op zijn 65ste met pensioen moet kunnen. Dat heb ik gemist bij de PvdA, en bij GroenLinks."

Bron(nen): De Volkskrant