De New York Times geeft een gedetailleerd verslag van deze topgeheime sessies in het Witte Huis. Op een scherm verschijnen foto’s en korte beschrijvingen. De verdachten zijn soms nog maar teenagers. Maar als Obama vast stelt dat ze een bedreiging kunnen zijn voor de de VS dan komen ze op de presidentiële “kill list”. Voor elke beslissing over leven en dood is de president zelf verantwoordelijk. Republikeinen hadden in het verleden vaak kritiek op Democraten. Ze zouden “softies” zijn in hun aanpak van terroristen. Mitt Romney kan dat verwijt nu niet maken. De “drones” – vliegtuigjes zónder piloot maar mét zware wapens – voeren wekelijks dodelijke vluchten uit boven landen als Pakistan en Yemen. Bij de gevaarlijkste verdachten gaat het niet alleen om de dood van de terrorist. Wat doe je als je de terrorist eindelijk in het vizier hebt maar hij is met zijn chauffeur, met onschuldige omstanders of – nog moeilijker – zijn gezin. Ook dan beslist de president vaak zelf: Schieten of niet… Wat als het gevaar reëel is dat de verdachte volgende week of volgende maand een moordaanslag op onschuldige Amerikanen wil uitvoeren? En hoe weet je zoiets zeker? Het is opvallend hoe weinig kritiek Obama hiervoor krijgt. Stel dat George Bush al deze dodelijke aanslagen had laten uitvoeren. Zou het dan ook zo stil gebleven zijn?
Barack Obama maakt duidelijk dat hij en niemand anders de baas is. Elke week is het “Terror Tuesday” in Washington. Dan beslist de president persoonlijk welke terreurverdachten dood moeten en welke blijven leven.
.