Waarom de falende Van Miltenburg gaat sneuvelen

Anouchka van Miltenburg had het zich anders voorgesteld. Voorzitter zijn van de Tweede Kamer is een functie die de meeste bekleders er van maakt tot populaire mensen van gezag. Onbekende backbenchers worden, eenmaal voorzitter, vanzelf bekende Nederlanders. Maar wat Van Miltenburg niet had ingeculculeerd was dat je dan wel een goede kamervoorzitter moet zijn. En dat is ze niet. Er was de bijna huilbui deze week, toen er in het openbaar kritiek op haar kwam, maar dat incident staat niet op zichzelf. Kamerleden klagen steen en been over haar rammelende optreden. De reden is simpel: Van Miltenburg had nooit voorzitter mogen worden, maar kreeg de functie als kadoo van Rutte, omdat deze haar te middelbatig vond om staatssecretaris te worden. Van Miltenburg was bij de laatste formatie toe aan een beloning. Hondstrouw had ze als vice-fractievoorzitter in de vorige periode Stef Blok ter zijde gestaan. Ze wilde daarvoor beloond, maar voor het kabinet vond Rutte haar te licht. Eerst moest toen de VVD-fractie worden overtuigd. Die zag namelijk ook niks in Van Miltenburg: de meeste leden wilden liever Ton Elias. Maar de fractie gaf Rutte zijn zin en zo werd Van Miltenburg de kandidaat van de grootste fractie en daarmee bijna voorzitter. Toch duurde het nog drie stemmingen voor ze werd gekozen, want ook bij de 150 kamerleden was niet veel enthousiasme. Terecht, blijkt nu. Ze kan het niet. Vermoedelijk is ze voor de zomer weg. En vermoedelijk krijgt ze dan weer ergens anders een mooie baan. Want men zorgt goed voor elkaar in Den Haag.