Eerder vandaag verscheen hier een stuk naar aanleiding van een interview van Wouter Bos aan De Pers. Ten onrechte meldde ik dat dit van een maand geleden was. De datum 12 februari klopte wel, maar het jaartal niet. Dat was 2008 en niet 2010, waardoor de strekking van mijn verhaaltje dat Bos nog afgelopen maand een zeer strijdbare indruk maakte en dat nergens iets te bekennen was een 'afspraak is afspraak' dat in het gezin Bos tot zijn onverwachte terugtreden zou leiden, in het luchtledige kwam te hangen. Nogal stom natuurlijk, maar ik werd op het verkeerde been gezet doordat er tegelijk een twitterbericht van Kustaw Bessems (zie de tweede link), de journalist die het interview met Bos had afgenomen, circuleerde waarin hij melding maakte dat Ella Vogelaar, de minister van Integratie en Prachtwijken die door Bos aan de kant was gezet, weer beschikbaar voor een functie was als Job Cohen, de nieuwe PvdA-leider, zou bellen. De kwestie waar het hier om gaat - en die is wel van groot belang - is de strijd binnen de PvdA tussen wat je 'oud-links' kunt noemen, en de 'derde weg' waarvoor Bos tot voor kort stond. (Daar gaat het interview in De Pers van twee jaar geleden ook over.) Bij de leiderschapswisseling van afgelopen week is dat conflict totaal onbesproken gebleven, wat heel merkwaardig is, want Bos is intussen zelf weer een heel eind naar links opgeschoven, maar heeft nog wel rekeningen openstaan met Ella Vogelaar en - nog veel belangrijker - Agnes Jongerius. Met de FNV-leider kan hij sinds het conflict over de AOW niet meer door één deur, en het ligt voor de hand dat de verstoorde relatie met de vakbeweging een rol heeft gespeeld bij het vertrek van Wouter Bos.
Job Cohen is als theedrinker de ideale man om de hopeloos verdeelde rode familie weer bij elkaar te brengen. Hij heeft ook al gezegd 'een zo progressief mogelijke coalitie' te wensen, dus met GroenLinks en de SP. Dat lukte drie jaar geleden met Wouter Bos ook al niet. Het bleef toen bij een kopje koffie. Tenslotte kunnen bepaalde reaguurders misschien de indruk hebben gekregen dat ik speciaal op Wouter Bos let. Die indruk is juist. Ik geloof namelijk niet dat we vorige week het hele verhaal hebben gehoord, hoogstens de particuliere (en oncontroleerbare) versie van Wouter Bos. En uit de FNV is het tot nu toe wel heel erg stil.
Ook Sylvain Ephimenco is bezig met de Bos van weleer. In zijn column 'Cohens morele agenda' in het dagblad Trouw refereert hij aan de Bos van maart 2008, die in een bizar interview met de Volkskrant plotseling tot schrik van zijn eigen partij tot polariseren in het integratiedebat opriep.
