Bericht van een chirurg over het amputeren van een handje

Het is 23.00 uur op 31 december 2022, als mijn collega en ik boven de volledig ontplofte hand van een 11 jarig jongetje zitten. We hebben alle mogelijke opties bekeken om iets te kunnen herstellen, maar er blijkt niets anders mogelijk dan de hand met al zijn vingers te amputeren. Hij houdt een stomp tot zijn pols over. Zijn rechter oog moet door uitgebreid letsel door de oogarts verwijderd worden. Het is klokslag 00.00 uur. Het hele team in de operatiekamer zit geconcentreerd te werken en voelt op zijn manier de pijn en het verdriet van dit jongetje en zijn familie. Wat moeten we nu tegen elkaar zeggen: vrolijk nieuwjaar? Ik loop terug naar de parkeergarage, het is nog donker maar in de verte licht de hemel op en hoor ik harde knallen. Het lijkt wel oorlog… Kan iemand me kan uitleggen waar we mee bezig zijn in ons land?

Emma Paes, plastische chirurg in het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) in Utrecht en het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie,