Als de zevenjarige Bana wakker wordt van haar dutje, vraagt ze haar
moeder of het al ochtend is. Licht schijnt door het raam. Maar dit is niet de zon die opkomt, het zijn de brandbommen die onafgebroken neerkomen op de woningen in haar buurt in Aleppo. De afgelopen tien dagen regende het bommen op de ruïnes van de Syrische stad. Bana en haar moeder hebben het tot nu toe overleefd. Het vriendinnetje van Bana is om het leven gekomen. Samen met haar moeder Fatemah bericht ze op Twitter over haar leven. Sinds ze ruim een week geleden begon met de simpele boodschap "ik wil vrede" heeft ze al duizenden volgers. Ze plaatst heftige berichten als: "Ik ben bang dat ik vannacht doodga." En: "Hallo, wereld, vanmorgen levend wakker geworden." Bana en haar broertje van vijf gaan niet meer naar school. Één keer stak haar moeder de frontlinie over om naar de universiteit te gaan, maar toen de weg gevaarlijker werd besloot ze
thuis te blijven en haar kinderen les te geven. Fatemah besliste om in Aleppo te blijven, omdat ze dacht dat de oorlog hooguit een of twee jaar zou duren en omdat de stad haar thuis is. "Hier woonden mijn ouders, dit is ons land, ons thuis." Het leven is moeilijk voor moeder en dochter. Eten wordt schaarser. Op de markt zijn al een tijdje geen groenten en fruit meer te krijgen. Bana zelf is veranderd, vindt haar moeder. Het enige wat ze nog kent is oorlog. Ze is vaak teruggetrokken en verward. Door de bommen lukt het haar zelden om meer dan vier uur per nacht te slapen. Ze wil naar buiten en naar school, maar ze kan alleen maar binnen zitten en af en toe spelen met de buurtkinderen. Bana besluit: "We zijn kinderen. We houden van het leven. We willen dat de wereld ons hoort."