De opvolger van Josef Mengele staat in de Elle

Er is grote vooruitgang geboekt op het gebied van experimenteren met tweelingen sinds het moment dat dr Josef Mengele zijn baanbrekende werk gedwongen er vrij onverhoeds moest staken. Een treffend voorbeeld wordt beschreven in de Amerikaanse Elle. Mevrouw Paige beschrijft hoe ze dankzij dokter H. (zijn volle naam mag kennelijk niet worden genoemd) eerst in verwachting raakte van een tweeling, en toen de helft weer kwijtraakte. Mevrouw Paige (43) ging naar dokter H. omdat ze graag een zusje wilde voor haar zoon Josef (3). Er was kennelijk in de eerste 40 jaar van haar leven niets van kinderen krijgen gekomen en nu had ze de hulp nodig van een vruchtbaarheidsarts. Dr. H deed zijn werk. Het was een dure arts, maar effectief. Te effectief in het geval van Bettina. Hij veroorzaakte een tweeling. Een meisje en een jongetje. Ze had ook kunnen kiezen voor het plaatsen van een embryo, maar de verzekering dekte maar twee behandelingen, dus het moest wel meteen raak zijn. Maar toen bleek hoeveel vooruitgang de laatste 70 jaar is geboekt op het gebied van experimenten met tweelingen. De man van mevrouw Paige was heel resoluut: een tweeling kwam zijn huis niet in. Te druk. Hij had al een drukke baan en een drukke zoon. Daar kon nog een dichter bij (in godsnaam dan maar) maar geen dochter en zoon.  Als er drie kinderen kwamen zou dat teveel kosten bovendien en zouden ze moeten verhuizen naar een groter huis in een slechtere buurt. Hij eruit of ik eruit, luidde het. Het werd hij. Want een andere dokter bleek bedreven in een ander kunstje: selectieve eliminatie. Door een zoutzuur oplossing te spuiten in het hart van het zusje werd zij geëlimineerd. Het leven van het broertje begon dus eigenlijk met de begrafenis van zijn tweeling zusje. Maar een troost: Bettina bad een schietgebedje toen zij de behandeling onderging. Bettina Paige en haar man zijn nu heel gelukkig: een zoontje en een dochtertje, de verzekering betaalde de behandeling, ze kunnen blijven wonen in hun eigen buurtje. Een hedendaags sprookje eigenlijk.

Bron(nen): Elle