Er wordt ons niet altijd de waarheid voorgeschoteld in natuurfilms

Vooropgesteld: Waarschijnlijk zijn verreweg de meeste natuurfilmers te goeder trouw, maken ze integere documentaires en hebben ze een hart voor de natuur. In Amerika zijn er alleen ook wat filmmakers die ons, mede onder druk van tijd, geld en commerciële belangen, scènes voorschotelen die niet zo heel spontaan tot stand zijn gekomen. De maakte een lijstje naar aanleiding van een interview met Chris Palmer, een filmmaker die boeken schreef over bedrog en oplichterij in natuurprogramma's: - Sommige filmmakers en producers proberen jachtsequenties uit te lokken door M&M's in karkassen te stoppen of gebruiken ze andere spullen om dieren aan het rennen en jagen te krijgen. Soms zijn de dieren in werkelijkheid getrainde dieren die met snoep gelokt worden. Soms staat dit bij de credits, maar wie leest de credits? Vaak worden ook dieren gelokt met nepdieren van plastic - Close-ups zijn soms niet van de dieren die voor de documentaire gevolgd werden maar van dieren die gehuurd zijn, in een dierentuin wonen of gewoon tijdelijk op de set wonen, in de studio. Voor de BBC-serie werd bijvoorbeeld in 2011 een ijsbeer in een dierentuin gefilmd in plaats van op de Noordpool. Ook zou de BBC vissen gewoon in een onderzoekscentrum van een universiteit hebben gefilmd in plaats van in de zee - In sommige programma's wordt gebruik gemaakt van CGI (computer generated imagery) zonder het publiek daarvan op de hoogte te stellen. CGI is nauwelijks meer te detecteren; zelfs David Attenborough dacht dat de tijger in echt was - Dierenfamilies in natuurfilms zijn niet vaak écht een familie. Vaak is er sprake van veel verschillende dieren die op elkaar lijken en die in verschillende samenstellingen worden gefilmd waarna er in de montage een verhaal wordt gemaakt - Soms worden er jachtscènes opgezet waarbij de prooi weinig tot geen kans heeft op overleven. Een roedel wolven wordt dan bijvoorbeeld in een afgesloten omgeving losgelaten op een hertje. Ook zijn er wel eens konijnenpoten gebroken zodat het konijn niet op tijd kon wegkomen van luipaarden of tijgers - Hoe dramatischer, hoe succesvoller de film. Makers voegen daarom geluiden toe, van een rivier bijvoorbeeld, als beren in een rivier spelen. Het is veel te gevaarlijk zo dichtbij te zijn dat het oorspronkelijke geluid kan worden opgenomen. Ook het geluid van een wegvliegende vogel wordt soms nagebootst door een paraplu in en uit te klappen. Maar dat is nog onschuldig. Erger is het volgens Palmer als haaien alsmaar eten krijgen zodat ze happend gefilmd kunnen worden

Bron(nen): Huffington Post