Jongen met IQ van 118 zat jarenlang in instelling voor verstandelijk gehandicapten

De Amsterdamse Remzi Cavdar zit als kind tien jaar lang in instellingen voor ernstig verstandelijk gehandicapten. Zelf heeft hij een bovengemiddeld IQ blijkt veel later. Hij is nu 21 en heeft de verantwoordelijke jeugdbeschermingsinstantie William Schrikker Groep voor de rechter gesleept, omdat die lange tijd niet wilde inzien dat hij een normaal kind was. Woensdag volgt de uitspraak. Remzi vertelt zijn verhaal in . Remzi, die van Turkse afkomst is, leeft met zijn psychisch zieke moeder van zijn tweede tot zijn vierde in complete afzondering en zonder te praten. Hij wordt gevonden tussen afval en uitwerpselen en kan alleen schreeuwende geluiden uitstoten. Hulpverleners noemen hem een 'wolvenkind'. Het AMC oordeelt dat hij het niveau heeft van een baby van 6 maanden en hij belandt in een instelling voor ernstig verstandelijk gehandicapten van de William Schrikker Groep. Maar hij is onhandelbaar en agressief en verslijt in totaal 10 instellingen. Zelf zeg hij: 'Het was zo extreem saai daar dat dit de enige manier was om me te vermaken.' En: 'De groepsleiding zat de hele dag in het hok koffie te drinken of verslagen te maken. Met ons deden ze bijna niets. Als ik vroeg of ze met wilden spelen, zeiden ze: geen tijd. De enige manier om hen uit het hok te krijgen, was door rotzooi te trappen. Dus dat deed ik.' Zijn opa en oma zeggen meermaals tegen het instellingspersoneel dat hij niet verstandelijk beperkt is. Ook hulpverlener Bep Weeteling ziet dat de jongen 'heel wakker uit zijn ogen kijkt en het gesprek volgt'. Ze ontfermt zich over hem, leert hem lezen, schrijven en rekenen. Het kost haar haar baan, maar uiteindelijk lukt het haar en nog enkele medewerkers om hem op een VMBO te krijgen. Overdag zit hij op school, 's avonds in een instelling met jongeren die nauwelijks kunnen praten. 'Ik schaamde me dood. Op school heb ik het nooit verteld. Als ze vragen stelden, draaide ik eromheen. Ik heb nachten liggen huilen in mijn bed. Ik mocht niks, kon niks.' Pas op zijn 14de is het zo ver: hij mag weg. Sindsdien heeft hij enorme sprongen gemaakt. Hij gaat naar het mbo en begint een studie informatica op het hbo. Zijn IQ is uiteindelijk vastgesteld op 118. 'Maar zonder Bep had ik daar nog steeds gezeten', zegt Remzi. 'Dan was ik gek geworden.'

Bron(nen): Volkskrant (betaald)