Jos B.: de man die nooit lachte

Ineens was hij er. "ik herinner me dat moment nog precies, vreemd genoeg’, zegt Mariusz (38), een Poolse medebewoner van La Encantada. ‘Hij stelde zich voor en vertelde dat hij maandenlang had gelopen. Hij was moe en zocht een plaats waar hij een tijdje kon blijven. In een bar in Manresa, een stadje verderop, hadden ze hem verteld over ons.’ Achteraf snappen ze dat hij zich verborgen hield. Dat er iets erg was. ‘Ik denk dat hij zich hier verborgen hield. Wij gaan vaak naar het dorp, voor boodschappen of benzine. Hij is er misschien twee keer geweest, om snel iemand af te zetten.’ Hij wist alles van planten en was daarover bevlogen. En hij kon hard werken. Hout hakken en zo. Als ze alleen met hem waren, kregen de bewoners van La Encantada dikwijls een unheimisch gevoel, vertelt Mariusz aan De Volkskrant. ‘En als je hem een knuffel gaf, voelde je zijn gespannenheid.’ ,,De kinderen kennen Jos. Met de jongens speelde hij voetbal. Je zag dat hij gewend was met kinderen om te gaan. Dat had hij ons ook verteld, dat hij scout was, en kampen met kinderen leidde'', vertelt Lucas aan het AD ,,Het was een vreemde man, dat wel, Een beetje autistisch, dachten we. Hij sprak heel weinig. Was niet onaardig of zo, maar er was geen hoogte van hem te krijgen'', zegt een jonge vrouw. Soms vergezelde hij een van de mannen in de auto voor een boodschap, maar hij stapte nooit uit. Hij vertelde de mensen van de commune dat hij vijf jaar geleden de consumptiemaatschappij vaarwel had gezegd en in de bossen was gaan wonen. In half Europa, maar ook in Tibet en Nepal. ,,We geloofden hem. Hij had geen telefoon bij zich, interesseerde zich niet voor internet, niets'', aldus Lucas. Hij was startklaar om verder te vluchten, zegt De Telegraaf. „Hij had een overlevingskit bij zich om te kunnen vluchten en verdwijnen zodra hij in het vizier van de politie kwam. Hij was zelfs voorbereid om in grotten te gaan slapen, had veel geprepareerd voedsel bij zich, zelfs een boek over eetbare planten. Bizar”