Misbruik door nonnen: ‘Ik moest met mijn hoofd tussen haar benen en dan likken’

België is nog altijd in de ban van de onthutsende reportagereeks 'Godvergeten' (ook te zien op NPO Start). Het ging in die reeks uitsluitend over paters en broeders die seksuele misdrijven pleegden. Maar iedere oudere katholiek weet: vlak ook de zusters niet uit. Humo sprak met oud-bewonersvan het voormalige weeshuis Sint-Vincentius in het Limburgse Zelem. Zusters met wapperende habijten en donkere kappen regeerden er decennialang met ijzeren vuist en grijpgrage handen. Mannen en vrouwen op leeftijd spreken over de littekens op hun kinderziel.

Zoals Jos Herbots (76), wiens leven getekend werd door wat de zusters hem aandeden. "Alle kinderen in Zelem moesten met het laken over hun hoofd slapen. Een non liep langs de bedjes om te controleren of we dat ook deden. Als ze zag dat we toch stiekem van onder onze lakens gluurden, sloeg ze op onze kop. En als het muisstil op de zaal was, koos ze iemand uit. Die moest mee naar de chambrette van zuster Anna.

"De eerste keer was afschuwelijk. Ik stond te bibberen op mijn benen, ik dacht dat ik een pak rammel zou krijgen, omdat ik had gegluurd. Maar zuster Anna zei dat ik me moest uitkleden en boven op haar moest komen liggen. Ze lag in haar blote! En ik moest haar borsten strelen en met mijn handjes tussen haar benen gaan."

Jos had nog nooit een blote vrouw gezien en ook nooit vermoed was er onder al die heilige kleren van nonnen schuilging. Hij kwam er hardhandig achter. "Ze nam mijn handje vast, ze legde het tussen haar benen, en ze zei: ‘Wrijf nu maar.’ Ik stond stijf van de schrik, ik ging zwaar ademen: ik wist niet wat er zou gebeuren. Maar na verloop van tijd duwde ze me weg. ‘Het is gedaan,’ zei ze. ‘Trek je slaapkleedje maar weer aan.’ Huilend liep ik terug naar mijn bed."

Louis Van Tongelen schreef zijn ervaringen op. ‘Bij zuster Aleitis in de klas moest ik zonder enige reden voor straf onder haar lessenaar gaan zitten en dan deed ze hare rok naar omhoog en ik moest met mijn hoofd tussen haar benen gaan en haar likken, en als ik het niet goed deed, stampte ze mij bont en blauw: ik kon toch niet weg onder die lessenaar! Dat is dikwijls gebeurd. Ook op de slaapzaal in de chambrettes van zuster Anna moest ik haar strelen over haar borsten en haar geslachtsorgaan en nadien moest ik haar likken vanonder aan haar geslachtsdeel.’

De zusters probeerden van slachtoffers daders te maken. John Wolf (74), die van 1955 tot 1961 in Zelem verbleef: ‘Wij waren niks, vertelden de nonnen ons elke dag opnieuw. Wij mochten blij zijn dat God over ons waakte, want wij waren ongewenste kinderen. Jongens van 15 vrijden met de nonnen en in ruil mochten ze de jongere kinderen slaan.

De misdrijven van de zusters zijn verjaard, de meeste daders dood.

Bron(nen): Humo