Na economische crisis volgt sociale crisis

De economische crisis is niet alleen slecht voor de portemonnee, maar heeft ook vergaande sociale gevolgen. En ook die zijn ongelijk verdeeld. Zelfmoordcijfers Na de crisis van de jaren dertig was er een enorme piek in het aantal zelfmoorden en een grote daling van maatschappelijke betrokkenheid. Ook nu is die trend te zien. Daarbij is vastgesteld dat die veel vaker voorkomt bij armere groepen in de maatschappij. Dat staat in het nieuwe boek 'Hard Times' van journalist Tom Clark. Hij baseert zich op onderzoek van de bekende sociologen Robert Putnam en Anthony Heath. Volgens hen is de crisis geen alles meesleurende financiële storm, zoals weleens is gesuggereerd, maar volgt hij veel eerder het smalle pad van een tornado: van sommige buurten blijft niets over, terwijl in andere weinig aan de hand is. Werkloosheid Zo trof werkloosheid mensen in arme buurten veel harder dan in rijke buurten: Laag opgeleiden waren veel vaker werkloos dan hoogopgeleiden, zwarte mensen veel vaker dan blanke mensen en jongeren vaker dan ouderen. Deze groepen hadden ook vaker onzekere laagbetaalde banen. Vrijwilligerswerk Een belangrijk kenmerk van maatschappelijke betrokkenheid is het doen van vrijwilligerswerk. Zowel het informeel helpen van familie als het formeel achter de bar staan bij de voetbalclub daalde sterk tijdens de crisis, maar alleen in arme buurten. In rijke buurten bleef het aantal mensen dat vrijwilligerswerk deed vrijwel gelijk. De gevolgen voor de mensen die meer last hebben van de crisis, zijn groot: ze zouden zich veel vaker depressief voelen, minder verbonden zijn met de samenleving en een slechter gezinsleven hebben. Langdurige gevolgen Dit is volgens het boek niet iets dat zichzelf oplost nu de economie weer aantrekt. Uit eerdere recessies is bekend dat wie in zijn dertiger jaren wordt ontslagen, zich in zijn latere leven minder verbonden zal blijven voelen met de maatschappij. Bron: The Guardian