Pleidooi tegen borstvoeding (2)

Het was voorspelbaar dat het prachtige artikel van Hanna Rosin in The Atlantic Monthly, waaraan ook Welingelichtekringen aandacht besteedde, veel verontwaardigde reacties zou oproepen. Niemand kan ongestraft de zegeningen van moedermelk in twijfel trekken. Maar misschien is er afgelopen jaren toch iets veranderd, want uit een column van Judith Warner in The New York Times blijkt dat er ook veel sympathie en begrip is voor Rosins scepsis. Toen ze het artikel in The Atlantic las, heeft Warner in ieder geval zitten juichen achter haar computer, en nu doet ze zelf nog een duit in het zakje. Haar stelling: Verbied de borstkolf. Voor de niet ingewijden: een borstkolf is een apparaat dat jonge moeders in staat stelt hun moedermelk af te tappen, als hun baby elders is, op de creche bijvoorbeeld. Het gebruik van de borstkolf is volgens Rosin 'een moment waarop alle rampspoed van het moderne-moeder-zijn, samenkomt'. Waarom nemen vrouwen die last op hun schouders, vraagt Warner zich af. Terwijl het heel goed mogelijk is dat baby's vooral baat hebben van de fysieke nabijheid van hun moeder en niet zo zeer van de moedermelk. Of dat baby's gebaat zijn met een moeder die uitgerust is en die een balans in haar nieuwe leven kan vinden. Warner heeft een toekomstvisioen, als vrouwen over een paar decennia in geschiedenisboeken foto's tegenkomen van borstkolven en hun moeders ontsteld vragen: hebben jullie die ooit gebruikt? Waarop de moeders in lachen uitbarsten, en trots zeggen: natuurlijk niet. Ook warm aanbevolen: de vele, vele reacties die in anderhalve dag op het stuk van Warner zijn binnengestroomd. Bij The Atlantic bestond de mogelijkheid tot reageren niet, en veel vrouwen grijpen nu kennelijk hun kans.

Bron(nen): The New York Times Welingelichtekringen.nl