Wie een pasklaar antwoord verwacht op de vraag wat liefde is, hoeft niet verder te lezen. Want wat liefde is, is volgens psychiater Dirk de Wachter, schrijver van het boek (Uitgeverij Lannoo), niet te vertellen. "We willen altijd alles maar begrijpen, alles rationeel vatten en analytisch uit elkaar halen. Maar de liefde laat zich niet begrijpen. Ze is mysterieus en broos." Natuurlijk zegt de schrijver in zijn boek wel degelijk iets over liefde. Het kan mensen die al jarenlang in liefde samenleven plots ontglippen, we hebben het niet in de hand. Liefde berust volgens De Wachter op veel geluk en een beetje toeval. En je moet er niet teveel over praten want taal spreekt alleen de ratio aan, terwijl de essentie van mens-zijn en van liefde juist het niet-weten is: Datgene wat alleen gevoeld kan worden. Een gedicht van Pessoa, dat komt een beetje in de buurt. In zo'n gedicht en in de grote romantische verhalen zit de rauwe, erotische en passionele kant van de liefde. Die kant vormt volgens de psychiater een eenheid met het kleine leven van alledag; de stilte aan de keukentafel, het kleine gekibbel. "De duurzaamheid van de liefde zit in de banaliteiten."
Als het om echte liefde in relaties gaat, moeten partners vooral elkaars minnaars blijven. "Het komt erop neer het verlangen naar de ander in stand te houden. Dat kan alleen door het nooit volledig in te lossen." En dat is niet moeilijk omdat we elkaar nooit volledig kennen. Precies dat tikkeltje onvoorspelbaarheid zorgt voor dat verlangen, ook na 25 jaar huwelijk. "We leven nu in een tijd van kicks en drives. Alle verlangen moet zo snel mogelijk worden ingelost. Het leven wordt een rollercoaster van emoties, we hebben steeds intensere ervaringen nodig om bevredigd te blijven. Wanneer het
saai of vervelend wordt,
geven mensen er de brui aan."