Zorgen dat je kinderen niet te dik worden, is een taak van ouders, iets wat bij de opvoeding hoort, vinden we meestal. Maar dat geldt niet voor iedereen. Sommige kinderen hebben aangeboren obesitas, zoals de 7-jarige Sara.
De Telegraaf sprak met haar moeder.Melanie de Reus (30) vertelt tegen de krant: "Bij de geboorte leek er nog niks aan de hand. Sara was een gezonde en mooie baby: 49 centimeter en 3400 gram. Een prima gewicht, maar na vier maanden kregen mijn man Elroy en ik door dat ze wel heel snel uit haar babykleertjes groeide. Ze heeft maat 68 helemaal overgeslagen en kon meteen in maat 74. Ik dacht dat het aan mijn borstvoeding lag en grapte zelfs dat ik slagroom gaf in plaats van melk."
Bij het consultatiebureau zagen ze meteen dat er iets aan de hand was, maar bij de kinderarts konden ze pas na drie maanden terecht. Die schrok: Sara, pas een paar maanden oud, bleek niet meer op de babyweegschaal te passen. Ze woog al 16 kilo. Aangeboren obesitas luidde de diagnose oftewel Leptine Receptor Deficiëntie. Sara verbrandt veel minder dan normaal. "Eigenlijk staat de verbranding constant op eco-stand. Pas als ze gaat rennen of actief sport, heeft zij een normale verbranding. Ze verbrandt 40 procent minder dan een gemiddeld kind."
Genadeloze blikkenSara en haar moeder hadden het zwaar toen ze jonger was. Ze kregen veel commentaar van anderen. "Mensen keken in de kinderwagen en kregen een soort Michelinpoppetje te zien. Zelf heb ik ook geen maatje 38 en de rekensom was dan snel gemaakt. Ik ben vaak genoeg huilend naar de auto teruggegaan, omdat ik het niet meer aankon. Bij volwassenen zijn het meestal de genadeloze blikken, maar kinderen gaan echt roepen en wijzen: ’Kijk hoe dik dat kind is!’ Het is echt verschrikkelijk en het meest bizarre is dat die ouders gewoon meelachen. Zo voed je een kind toch niet op?"
Sindskort slikt Sara een medicijn tegen aangeboren obesitas. Daardoor is ze al 5 kilo afgevallen. Het gaat dus de goede kant op. "Het belangrijkste vind ik dat mensen weten dat dik zijn niet altijd een keuze is. Als ik vroeger een voller persoon een patatje of ijsje zag wegwerken, dacht ik ook: dat kun je beter niet doen. Door Sara ben ik daar heel anders over gaan denken."