“Deze crisis heeft iets heel dubbels”, zegt sociaal psycholoog en VUB-professor Frank Van Overwalle tegen
HLN. “Enerzijds is er de gemeenschappelijke vijand, het coronavirus, die maakt dat we ons verenigd voelen. We zitten allen in hetzelfde schuitje. Er heerst veel solidariteit en dat maakt de sociale band hechter. Anderzijds zitten we elk ‘in ons huis’, met op de achtergrond die dreiging die stress en onrust veroorzaakt. We zijn niet simpelweg alleen. We zijn ook een beetje bang.”
“Niemand weet hoe deze situatie zal evolueren”, zegt Van Overwalle. “Hoelang zal de lockdown nog duren? Zullen wij en onze geliefden er ongeschonden uitkomen? Hoe zit het met onze job? Er heerst onzekerheid op meerdere vlakken. Sociale contacten en praten vormen in normale omstandigheden een buffer tegen angst en depressie. En uitgerekend dat — anderen ontmoeten om je problemen te delen — is vandaag moeilijk geworden.”
Langdurig eenzamen ervaren enorm veel stress, het put je volledig uit. Eenzaamheid wordt gelinkt aan hartklachten, vroeg-tijdig overlijden, depressie