Bestaat Vitesse over een paar weken nog? 'Licentie is serieus in gevaar'

De Arnhemse voetbalclub Vitesse staat op omvallen. Interim-directeur Edwin Reijntjes luidt de noodklok; volgens hem is de licentie van de club serieus in gevaar. Hoe heeft het zover kunnen komen, en stond de club al niet vaker aan de rand van de afgrond?

De financiën zijn wederom niet op orde bij Vitesse. Er is volgens dagblad De Gelderlander een acuut tekort van 3,5 miljoen euro. Er is geen onafhankelijke accountant te vinden die het jaarverslag wil ondertekenen, en dat komt omdat er een gat van zo'n 8 miljoen euro is (26 miljoen aan uitgaven tegenover 19 miljoen aan inkomsten).

Dit was lange tijd geen probleem, omdat de Russische eigenaar Valeri Ojf het gat dichtte met eigen geld, maar die is nu vertrokken. En een overname door de Amerikaan Coley Parry is na een onderzoek van 18 maanden afgekeurd. Vitesse is officieel nog steeds in Russische handen; gecombineerd met de financiële onzekerheid wil de accountant de jaarrekening niet aftekenen, waardoor de Arnhemse club de licentievoorwaarden al maandenlang overtreedt.

Sportief gezien gaat het ook dramatisch. De club heeft zo langzamerhand een wonder nodig om niet te degraderen. Als een club afdaalt naar de eerste divisie, komt er veel minder geld binnen. Maar het contract met Stadion Gelredome loopt gewoon door. Vitesse moet 2,4 miljoen euro per jaar ophoesten om hun thuiswedstrijden in een halfleeg stadion af te werken.

In 2001, 2003 en 2008 leek Vitesse ook al het loodje te leggen. In 2001 trok hoofdsponsor Nuon zich terug, waardoor opeens een tekort van 24 miljoen gulden ontstond. Een groep investeerders, de Vrienden van Vitesse, schoot te hulp. Zij staken miljoenen in Vitesse en hebben daarmee de club gered.

In 2003 was de nood opnieuw hoog. Uiteindelijk redde de gemeente de club met een reddingsplan van zo'n 30 miljoen euro. Ook in 2008 leefde de club op te grote voet, en mocht de belastingbetaler de rekening betalen. Een tekort van 27 miljoen euro werd deels kwijtgescholden door een deal die op poten werd gezet door Paul van der Kraan, destijds algemeen directeur. Schuldeisers, waaronder wederom de gemeente, kregen slechts een deel van hun geld terug.