Alles wijst er op, Robben gaat stoppen

Van alle internationals was Arjen Robben het duidelijkst na de laag uitgevallen overwinning van Oranje op Wit-Rusland (3-1) en de monsterzege van Zweden op Luxemburg (8-0). Dinsdag zeven keer scoren tegen Zweden, daar gelooft hij zelfs niet een heel klein beetje in. ,,Het hoort misschien niet, maar ik durf wel te zeggen dat het waar is wat iedereen nu denkt'', zei hij.

Na geen EK in Frankrijk ook geen WK in Rusland voor Robben in de herfst van zijn loopbaan. Wat dat betekent voor zijn toekomst in Oranje? De 33-jarige aanvoerder weet dat zelf al wel, maar wil zijn besluit nog niet delen. Maar alles wijst er op dat hij dinsdag tegen Zweden zijn 96e en laatste interland speelt.

Dat Luxemburg met 8-0 verliest van Zweden neemt hij de voetbaldwerg niet kwalijk. ,,Moet ik dan zeggen dat zij te aanvallend hebben gespeeld? Ach, kom nou zeg. We kennen onze situatie nu toch wel. Ik ga hier nu niet het hele Nederlandse voetbal analyseren. Maar we hebben er beter voor gestaan.''

Explosief

Zoals op 30 april 2003 bijvoorbeeld, toen hij debuteerde voor Oranje in een oefenduel met Portugal. Samen met Wesley Sneijder, de recordinternational die zijn 132e en laatste landenwedstrijd wellicht al heeft beleefd. Robben speelde minder interlands omdat hij zo explosief is dat zijn spieren het met enige regelmaat begeven.

Toch is ´de man van glas´ al 14 jaar lang één van de bepalende spelers van Oranje. Eerst nog samen met Rafael van der Vaart, die als eerste lid van de ´Grote Vier´ afhaakte. Later met Robin van Persie en natuurlijk Sneijder. Robben debuteerde in 2004 tijdens het EK in Portugal op een grote eindronde met een veel besproken wissel tegen Tsjechië. Daarna volgde het WK van 2006 en het EK van 2008 met memorabele wedstrijden tegen Frankrijk (4-1) en Italië (3-0). Toen het WK van 2010, waar Robben in de finale tegen Spanje bij een gelijke stand (0-0) de teen van doelman Iker Casillas raakte.

Na een teleurstellend EK in Polen en Oekraïne schitterde Robben drie jaar geleden in Brazilië. Daar was hij misschien wel de allerbeste speler op het WK. De laatste drie jaar zag hij de nummer twee van het WK van 2010 en nummer drie van het WK van 2014 veranderen in een ploeg die zich niet eens wist te plaatsen voor een EK met 24 landen in Frankrijk en ook het WK van komende zomer in Rusland nu gaat missen. Dat doet hem zichtbaar pijn. Wellicht kan een mooi afscheid als clubvoetballer dat een beetje verzachten.