Identieke drieling als baby gescheiden vanwege geheime gedragsstudie

Robert Shafran, David Kellman en Eddy Galland waren tot 1980 volslagen vreemden voor elkaar. Pas toen ze negentien waren, leerden ze elkaar kennen. Het leek alsof ze in de spiegel keken. Zonder het te weten vormden ze een eeneiige drieling. Het adoptiebureau had hen vanaf hun geboorte van elkaar gescheiden om deel te nemen aan een geheime studie die een einde moest maken aan het 'nature vs. nurture'-debat. In de documentaire ‘Three Identical Strangers’ die nu op het Sundance Festival draait, is te zien hoe Bobby op zijn eerste dag op de universiteit steeds wordt aangezien voor Eddy. Tot er bij een van Eddy's vrienden een lichtje gaat branden. Bij navraag bleken beide jongens door het adoptiebureau Louise Wise in New York uit elkaar te zijn gehaald. Het verhaal haalde alle kranten. Zo zagen de vrienden van David Kellman dat hij verdacht veel op de jongens leek. Al snel werd duidelijk dat ze een drieling waren. Hun adoptie-ouders zijn daar nooit van op de hoogte gesteld. Ook wisten ze niet dat hun kinderen deelnamen aan een geheime studie, die voor eens en altijd moest vaststellen wat sterker is: erfelijkheid of opvoeding. “Dit is zo ongeveer hetzelfde als wat de nazi’s deden,” aldus Bobby Shafran. Broer David verafschuwt de uitleg van de overleden onderzoeker, Peter Neubauer, en zijn nog levende assistent, die spreken van “andere tijden”. “Wij werden beschreven als ‘deelnemers’”, schrijft David in The Times of Israel. “Maar we waren geen deelnemers. We waren slachtoffers.” Het gaat uiteindelijk ook mis met de drie broers. Aanvankelijk vinden ze het geweldig om elkaar te leren kennen. Ze gaan zelfs in één huis wonen en blijken veel overeenkomsten te hebben. Ze doen alledrie aan worstelen, studeren af in internationale marketing en hebben dezelfde smaak wat vrouwen betreft. Toch zijn er ook grote verschillen. Zo mislukt hun restaurant 'Triplets' in New York vanwege zakelijke ruzies. Maar de drie broers kregen ook psychische problemen. Hun gescheiden jeugd, hun gedwongen onderzoeksdeelname en het ontbreken van informatie over hun biologische ouders brak hen op. In 1995 maakte Eddy Galland een eind aan zijn leven. "Twintig jaar van ons leven is ons afgenomen”, schrijft David in 1997. “Hoe kan je zoiets doen met kleine kinderen”, vraagt zijn broer Bobby zich af. “Hoe kan je onschuldige baby’s na hun geboorte uit elkaar halen?” De onderzoeksresultaten zijn nooit naar buiten gebracht. Ook is onduidelijk of er nog meer twee- of drielingen in het onderzoeksprogramma waren opgenomen.

Bron(nen): HLN