Je probeert het wel, je doet je best, maar in de praktijk neem je wandelend zelden de kortste weg, blijkt uit onderzoek. Navigeren is nu eenmaal niet een van onze sterkste kanten.
Dat komt doordat we geneigd zijn in een rechte lijn naar onze eindbestemming te willen. Maar dat kan meestal niet en dan kiezen we ervoor te blijven zigzaggen in plaats van een kortere route te nemen, die minder rechtuit gaat.
Dat concludeert Carlo Ratti, professor stadsplanning aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) op basis van telefoondata van mensen in Boston en San Francisco. “De menselijke hersenen blijken voor een optimale navigatie niet geschikt te zijn”, aldus Ratti. “In plaats van de kortste route te berekenen, proberen wandelaars zoveel mogelijk in een rechte lijn hun eindbestemming te bereiken, ook al blijkt dat vaak niet het meest efficiënte traject.”
“Mensen zijn geen optimale navigators”, benadrukt Ratti nog. “Vastgesteld werd dat de mens consequent van de kortst mogelijke weg afwijkt. Bovendien blijken deze afwijkingen over langere afstanden toe te nemen.”
Ratti heeft wel een evolutionaire verklaring voor ons inefficiënte wandelen. “Ook in de savanne zouden verplaatsingen volgens hetzelfde patroon verlopen. Het is pas in de moderne tijd, waarbij een complex stratenplan en druk verkeer een grote invloed op de verplaatsingsmogelijkheden hebben, dat deze situatie helemaal veranderd is en het duidelijk wordt dat de menselijke navigatie tekorten vertoont.”
Bron(nen): Businessam