Mossellijm: model voor nieuw hechtmiddel

De afgelopen decennia werden de nodige nieuwe middelen ontwikkeld om wonden te hechten, het bloeden te controleren en de wondgenezing te bevorderen na een operatie. Veel van die middelen gaan echter samen met bijwerkingen en complicaties, zoals ontstekingen of allergische reacties, en ze zijn niet goed toepasbaar op nat weefsel, wat inwendige toepassingen moeilijk maakt. Om daar een oplossing voor te vinden, namen wetenschappers van de afdeling Bioengineering van de Penn State University (Pennsylvania) een voorbeeld aan de natuur. Mosselen kunnen zich hechten aan rotsen, hout en schepen ondanks een sterke stroming, omdat zij een zeer krachtige lijmend eiwit aanmaken. Samen met onderzoekers van de Universiteit van Texas-Arlington onderzochten ze de chemische structuur van dat type eiwit en ontwikkelden een groep van injecteerbare synthetische polymeren. Deze hechtmiddelen, iCMBAs genaamd, hechten goed in natte omgevingen, zijn biologisch afbreekbaar, hebben een betere biocompatibiliteit en lagere productiekosten dan de huidige producten. De onderzoekers testten de nieuwe iCMBAs op ratten en vergeleken de resultaten met andere ratten wiens wonden werden gesloten met andere hechtmiddelen. De iCMBAs zorgden voor een 2,5 tot 8 keer sterkere hechting bij natte weefsels in vergelijking met fibrinelijm. Ook stopte het bloeden direct, vergemakkelijkten ze de wondgenezing, waren geen hechtingen nodig en was de afbraak controleerbaar, d.w.z. dat artsen ervoor kunnen zorgen dat de afbraak 1 week duurt, maar ook meer dan een maand als dat nodig is. De iCMBAs zijn niet giftig en omdat ze volledig synthetisch zijn, veroorzaken ze geen allergische reacties. Bijwerkingen bleven beperkt tot lichte ontstekingen. De onderzoekers zijn nu bezig met het verbeteren van de formule. Ze zoeken naar een nog sterkere hechting, bestanddelen die infecties tegen gaan en nieuwe toepassingen, zoals het lijmen van gebroken botten. Nu zijn deze wetenschappers niet de enigen die op dat idee kwamen. Ook in Nederland, met name aan de , de en de wordt al jaren onderzoek gedaan naar de kleefkracht van mosseleiwitten, maar hier zijn nog geen nieuwe middelen ontwikkeld, die al op dieren getest zijn.

Bron(nen): Science Daily