Waarom suiker ons suf (en dik) maakt en eiwitten niet

Orexine wordt geproduceerd door een groep cellen in de hersenen, meer bepaald de hypothalamus. Het is een stof (neuropeptide) die tal van functies, gaande van slapeloosheid tot honger, regelt. Mensen met chronisch lage orexine niveaus lijden aan narcolepsie (slaapziekte) en obesitas. Vaak hebben ze ook kataplexie, een plotselinge verzwakking van de skeletspieren die optreedt bij sterke emoties. Hoe hoger je orexine niveau is, hoe actiever je wordt.

Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat suiker de activiteit van orexinecellen doet afnemen. Dit verklaart ook de toename van obesitas gezien ons huidige voedingspatroon. Met veel geraffineerde suikers en frisdranken verlagen we voortdurend de orexine niveaus in onze hersenen en die verlaagt dan weer onze mate van activiteit. Anderzijds is al langer bekend dat eiwitrijke maaltijden je een voller en minder vermoeid gevoel geven, maar waarom dat zo was wist men niet precies. Het zit 'm in de orexine, dus.

Eiwitten verhogen de activiteit van de orexinecellen. Dat leidt tot een wakker gevoel en meer lichamelijke activiteit, waardoor we meer calorieën verbranden. Als je bovendien eiwitten eet in combinatie met glucose (die ontstaat uit de afbraak van koolhydraten) remt dat het effect van suiker op de orexine. De suiker maakt je dan niet meer moe.

Bron(nen): Wired