Waarom we dingen soms als mensen behandelen

Tot niet zo lang geleden konden dieren nog voor een rechtbank gebracht worden en precies op dezelfde manier een proces krijgen als mensen. Maar ook praten tegen planten, schelden tegen de computer of geloven in God met een lange witte baard. Lang hebben wetenschappers eigenlijk niet bij deze vreemde gewoontes stil gestaan. De oude Griekse filosoof Xenophanes viel het 2600 jaar geleden al op dat zijn tijdgenoten graag goden vereerden die veel weg hadden van hoe ze zelf waren. Van chimpansees is zelfs bekend dat ze soms woedend met takken naar de hemel staan te zwaaien als het onweert en regent. Er zijn onlangs enkele aardige onderzoeken gedaan om dit gedrag te verklaren. Zo vroegen psychologen een groep vrijwilligers om eens na te denken over hun eigen ideeën, andermans ideeën en de ideeën van iets niet-menselijks, God in dit geval. Al snel bleek dat de ideeën en opvattingen die de vrijwilligers zelf hadden wel erg leek op de opvattingen die 'God' zou hebben. De conclusie is dat hoe minder kennis we van iets hebben, hoe eerder we geneigd zijn onszelf daarop te projecteren. Een andere, overtuigendere aanwijzing komt van een Nederlandse onderzoeker van de Universiteit Groningen. Hij liet zijn vrijwilligers onder een mri-scanner twee filmpjes zien: een van een groep mensen die elkaar achterna joeg en een waarin de mensen vervangen waren door een cirkel en een vierkant. Na het zien van beide films werden delen van de hersenen geactiveerd die ons helpen bij het aangaan van sociale interactie. De vrijwilligers hadden oprecht het idee dat dat cirkeltje en vierkantje elkaar expres achterna zaten. Overtuigend bewijs volgens de Groningers dat voor ons brein mensen en levenloze objecten vrijwel gelijk zijn. De onderzoekers ontdekten ook dat deze neiging nog sterker is wanneer we geconfronteerd worden met objecten die onverwachte dingen doen. Logisch dus dat je je computer soms een flinke scheldcannonade geeft.

Bron(nen): NewScientist