Waarom kunnen we ons vrijwel niets herinneren van onze eerste levensjaren? Dit fenomeen, dat wetenschappers 'infantiele amnesie' noemen, zorgt ervoor dat de meeste mensen geen herinneringen hebben van voor hun tweede of derde levensjaar.
Lange tijd dachten onderzoekers dat de hersenen van baby's simpelweg nog niet ver genoeg ontwikkeld waren om blijvende herinneringen te vormen. Onderzoek van eind vorige eeuw waar de Britse krant The Guardian over bericht toont echter aan dat peuters van twee jaar al gedetailleerde herinneringen kunnen vormen van gebeurtenissen die maanden eerder plaatsvonden.
Het wordt nog interessanter: wetenschappers hebben ontdekt dat deze vroege herinneringen wel degelijk ergens in onze hersenen opgeslagen blijven. De hippocampus, een hersengebied dat cruciaal is voor het vormen van herinneringen, ondergaat in de vroege kinderjaren een belangrijke ontwikkeling. Dit verklaart mogelijk waarom we ons later niets meer kunnen herinneren van die periode.
Opvallend genoeg verschilt de leeftijd waarop mensen hun eerste herinneringen hebben per cultuur. Zo hebben Amerikaanse volwassenen gemiddeld hun eerste herinnering rond hun 3,5e jaar, terwijl Chinese volwassenen pas vanaf hun 4e jaar herinneringen hebben. Bij de Māori in Nieuw-Zeeland beginnen de eerste herinneringen al rond 2,5 jaar.
Deze verschillen hebben mogelijk te maken met hoe ouders met hun kinderen over het verleden praten. Kinderen die opgroeien in gezinnen waar veel en gedetailleerd over gedeelde ervaringen wordt gesproken, blijken later meer en vroegere herinneringen te hebben. Ook kinderen die opgroeien in een groot familieverband onthouden meer van hun vroege jaren.
Een geruststellende gedachte voor ouders die hun peuters willen meenemen op dure vakanties om 'kernherinneringen' te creëren: de gebeurtenissen die kinderen wel onthouden zijn vaak verrassend alledaags. Zo herinnerde één kind zich vooral het zien van een worm op de stoep.
Het onderzoek werpt ook nieuw licht op de impact van vroege trauma's. Hoewel mensen zich de specifieke gebeurtenissen vaak niet meer herinneren, blijken traumatiserende ervaringen wel degelijk blijvende sporen in de hersenen achter te laten.
Bron: The Guardian