Economen staan bekend als de grote voorvechters van globalisering, maar eigenlijk kennen ze de nadelen ervan al jaren. Ze zullen het alleen in het openbaar nooit toegeven, aldus Harvard-econoom Dani Rodrik. "We hoeven niet te betreuren dat de handelsverdragen dood zijn. We verspillen veel politiek kapitaal aan zeer weinig economische winst.” "Economen weten dat de voordelen van handelsverdragen al sinds de jaren negentig relatief klein zijn. Economisch onderzoek genoeg”, zegt de hoogleraar internationale politieke economie aan de telefoon tegen "Internationale handel zorgt voor een scherpe herschikking van de economie, met hoge kosten voor mensen die hun baan erdoor verliezen of hun inkomen zien dalen.” "Handelsverdragen zijn steeds meer het resultaat van de lobby van bedrijven," schrijft Rodrik op Project Syndicate. "Nieuwe handelsverdragen bevatten regels over intellectueel eigendom, kapitaalstromen en investeringsbescherming die vooral ontworpen zijn om winst te genereren voor financiële instellingen en multinationals. Ze bieden buitenlandse investeerders bescherming die vaak botst met volksgezondheid en klimaatregels." Rodrik legt voor een deel de verantwoordelijkheid bij de politiek. "Regeringen promoten een versie van globalisering die gunstig is voor investeerders," stelt hij. "Dat is niet altijd zo geweest. In de jaren tachtig hebben politici het idee losgelaten dat globalisering een middel moet zijn voor nationale welvaart en sociale cohesie. Globalisering werd een doel op zich." Ook economen hebben door hun zwijgen over de nadelen van globalisering fouten gemaakt. "De blik die economen publiekelijk uitdroegen was elitair en technocratisch. Het is de taak van academici om de macht de waarheid te vertellen. Maar wij waren te vriendelijk tegen de macht. En zo hebben we het vertrouwen van het publiek verloren.”
Bron(nen): nrc.next