Nederlanders bezwijken onder werkdruk: "We werken nu harder dan 20 jaar geleden"

We hebben ooit achturige werkdagen bevochten, een tweedaags weekend en een CAO, de tijd van uitbuiting in fabrieken ligt reeds lang achter ons. Toch weet ook de hedendaagse werkcultuur ons fysiek en psychisch uit te putten.

Burn-outklachtenDe Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid (WRR) concludeerde gisteren in het rapport Het Betere Werk dat een deel van de werkenden dreigt te bezwijken onder hoge werkdruk. Zo zegt 17 procent van de ondervraagden burn-outklachten te hebben, 38 procent stelt vaak of altijd snel te moeten werken om alles af te krijgen, een tiende vindt zijn werk emotioneel zwaar en bijna de helft van alle ziekteverzuim wordt veroorzaakt door het werk zelf.

Hogere eisenArbeidsmarktdeskundige Andries de Grip van de Universiteit Maastricht verklaart in het AD: "We doen weliswaar fysiek minder zwaar werk, maar we werken nu harder dan tien of twintig jaar geleden én onder hoge druk.” Hij vervolgt: "Bij veel bedrijven moeten minder mensen hetzelfde of meer werk doen. Daarbij maken ze veel gebruik van informatie- en communicatietechnologie, wat het werk weliswaar gemakkelijker maakt maar ook veel onrustiger. En onderwijl worden er hogere eisen aan hen gesteld.”

BuikpijnVerpleegkundige in het Dordrechtse Albert Schweitzer-ziekenhuis Sarah Alblas (26) weet wat het is als de werkdruk te hoog is. "We moeten steeds meer met steeds minder doen. Ik vind mijn werk echt ontzettend leuk, maar ik ben soms wel verdrietig om de situatie als ik naar huis rijd. Je kan het door de druk niet altijd doen zoals je het wil doen. Een groot aantal collega’s komt met buikpijn naar het werk. Aan het begin van de dag lees je ook regelmatig in de app dat er een paar ziek zijn.”

GezinHet probleem speelt niet alleen in de zorg, ook in het onderwijs en onder flexibele medewerkers is de druk hoog. Wat vermoedelijk ook meespeelt: vroeger was er vaak één ouder thuis om voor het gezin te zorgen. Nu zijn vaders en moeders beiden aan het werk, wat het extra ingewikkeld maakt. Een lerares (54) die graag anoniem wil blijven legt uit: "Ik had net twee weken meivakantie gehad. Maar toen ik op maandag weer moest beginnen, was ik na het werk helemaal niets meer waard. Ik snapte niet hoe het kon.” Achteraf begrijpt de moeder van zes kinderen het beter. "Ik rende continu van hot naar her, was de hele tijd bezig iedereen tevreden te houden. Zowel op het werk als thuis.”

Bron(nen): AD