Het verhaal van de twaalfjarige David, die niet meer behandeld wil worden voor zijn hersentumor, grijpt Nederland aan. Velen vinden dat hij gedwongen moet worden tot chemotherapie. De
rechter oordeelde anders. Margriet Hunfeld maakte met haar dochter Sophie iets soortgelijks mee. Zij is het met de rechter eens, vertelt ze in Twintig jaar geleden bracht ze haar vijftienjarige dochter, die net als David een hersentumor had, keer op keer naar operaties en bestralingen, terwijl Sophie niet meer wilde. "Dat je niet altijd moet doorbehandelen, kun je alleen gaandeweg leren", zegt Margriet nu. De journaliste schreef er destijds het verhaal 'Sophie móet leven over'. Ze schrijft: "Haar IQ was door alle behandelingen gedaald van 126 tot 83. Ze had twee drains in haar hoofd om hersenvocht af te voeren, dagelijks pillen en prikken met stresshormoon, groeihormoon en hormonen die honger en dorst reguleerden. Sofie verdroeg nauwelijks meer aanrakingen. Ging vaak plotseling braken. Ze was depressief en tegelijk een maniakaal moppentapper, kon opeens hysterisch worden. Ze woonde nu in psychiatrisch centrum Zon & Schild in Amersfoort, in de weekends was ze thuis. Sofie zei: "Ik moet blij zijn er nog gewoon te zijn. Maar ik wil zo graag gewóón zijn". Ook Sofie werd haar laatste jaar blind (net als David, red.)."
Ze overleed uiteindelijk op haar zestiende. Margriet had achteraf een andere keuze gemaakt en vindt dat artsen moeten erkennen dat het niet alleen gaat om overleven, maar ook om de kwaliteit van het leven. "En bovendien: hoe kun je een kind gedwongen behandelen dat blijft weigeren? Ga je het platspuiten? Of zo'n jongen knock-out slaan?"
Margriet kwam er te laat achter wat het beste was: "Goed dat de rechter in Alkmaar wijzer is."