Diabetesmedicijn tegen overgewicht in opmars: zo werkt het

Afvallen is al lastig genoeg, een klein beetje hulp in de vorm van een spuitje semaglutide kun je daar best bij gebruiken. Niet voor niets is het diabetesmedicijn een trend onder mensen die een pondje of wat kwijt willen. Maar pas er mee op.

Professor Luc Van Gaal, obesitasexpert, legt uit aan HLN: “Semaglutide, de werkzame stof in Ozempic, is de synthetische versie van een natuurlijk darmhormoon. Het ‘praat’ met de hersendelen die ons een gevoel van verzadiging geven en onderdrukt zo onze eetlust. Plus, het heeft een invloed op ons metabolisme. Omdat dit hormoon bij diabetespatiënten minder goed functioneert, wordt semaglutide al langer gebruikt om diabetes te behandelen. Bij die patiënten merkten we een gunstig neveneffect op: gewichtsverlies, en een verminderd risico op hart- en vaatziekten."

Het effect is groot. “In een obesitasstudie bij 1.961 proefpersonen met een BMI van 30 of meer hebben wij 2,4 milligram toegediend – meer dan het dubbele (van wat een diabetespatiënt krijgt).” Na 68 weken van injecties waren de meeste deelnemers ruim 15 kilo kwijt. Het middel is daarmee een enorm succes en inmiddels ook goedgekeurd door de Amerikaanse medicijnwaakhond FDA en het Europese geneesmiddelenagentschap.

Niet voor paar coronakilootjesMaar het medicijn is dus nu al bij veel huisartsen verkrijgbaar. De bijwerkingen kunnen fors zijn: misselijkheid en diarree komen bij meer dan 10 procent van de gebruikers voor. “Het is niet de bedoeling dat zomaar iedereen toegang krijgt tot dergelijke medicatie. Wereldwijd geldt dat je voor de behandeling met een obesitasmedicijn ofwel een BMI boven 30, ofwel een BMI boven 27 in combinatie met aandoeningen als diabetes moet hebben."

Van Gaal vindt het dan ook absurd dat mensen met een paar coronakilootjes te veel het middel al kunnen krijgen. Bovendien moet je net zo goed je leefstijl aanpassen. “Als de patiënt niet bereid is om gezonder te gaan leven, werkt het niet. [...] Wie toch vettig of pikant bleef eten, boekte niet alleen minder resultaat, maar kreeg ook langer en vaker te kampen met meer neveneffecten, omdat het synthetische hormoon de darm sowieso extra belast.”