10 gescheiden mannen over waaraan ze voor het eerst merkten dat het over was

zaterdag, 06 april 2024 om 16:00

bijgewerkt om zaterdag, 06 april 2024 om 16:02

Een relatie is niet zomaar ineens voorbij. Maar er is wel een moment dat je je realiseert: het komt niet goed. 10 mannen vertellen over dat moment aan de Huffpo.

Matthew"Ik had moeten weten dat het voorbij was toen ze tijdens het avondeten zei dat ze niet wist of ze van me hield. Ik had het moeten weten nadat we 18 maanden sliepen in aparte slaapkamers. En zo waren er meer momenten; achteraf. Maar toen zag ik het nog niet. Ik bleef hopen. En toen had mijn zoon het en passant over een hond en een paar meisjes waarmee hij had gespeeld. Ze waren van 'de nieuwe vriend van mama'.

'Heb je gelogeerd in het huis van haar nieuwe vriend?'

'Ja.'

Ik heb nooit geweten dat een antwoord van één kind met één woord zo dodelijk en levensveranderend kon zijn." - Matthew

Bill

"Zoals het vaak gaat aan het einde van veel huwelijken, waren het dominosteentjes die achter elkaar vielen, maar er lijkt altijd dat eerste steentje dat het proces start. Mijn ex-vrouw en ik maakten ruzie over een olympische sport. Tijdens een ruzie keek ze me met een rood gezicht aan en riep: ' Ik haat je,' en ik wist dat ze het meende. "- Bill

Adam

"Op een winterdag kwam ik behoorlijk ziek thuis en zocht mijn toevlucht in de logeerkamer om te voorkomen dat ik mijn vrouw zou aansteken. Nadat ik hersteld was, besefte ik dat ik liever in de logeerkamer bleef. Toen begon ik aan andere dingen te merken dat we ieder onze eigen gang gingen. Maar als ik een moment moest vaststellen, dan is dat het moment waarop ik ons huwelijk heb opgegeven. We hebben allebei overleefd en maken het goed; ons huwelijk bleef echter ziek en heeft het niet gehaald. "- Adam

Billy

"Nadat we ons eerste huis hadden verkocht, waren we op zoek naar een nieuwe huis. Ik had er een paar gezien die ik erg leuk vond, maar zij zat vast aan dit ene huis en bleef maar terugkomen. Ik haatte dat huis. Het was afschuwelijk van binnen, onaangeroerd sinds 1978 (ugh, dat behang!), Niet in de stad waar ik wilde wonen en niets ervan verleidde me. Toen we door de voordeur liepen voor een bezichtiging, zag ik haar gezicht oplichten zoals ik het in jaren niet had gezien. Ze liep met grote ogen van kamer naar kamer en in het gezicht van al het vreselijke decor en de problemen met verval, vertelde ze me dat het voelde alsof ze 'voor altijd thuis' was. Ik heb mijn eigen wensen opzij geschoven en we hebben op dezelfde dag een bod gedaan.

Nu was ik altijd aanhanger geweest van de 'gelukkige vrouw, gelukkig leven'-mantra, maar dit was anders. In een of ander triest en sereen deel van mij wist ik dat ik niet voor eeuwig in dat huis zou zijn - maar ik wilde dat zij het had. Voor haar. Het was op dat moment dat ik wist dat ik nog steeds van haar hield maar dat het klaar was. Ik bracht het volgende jaar door met het verbouwen van dat huis in nachten en weekends, en ongeveer toen het klaar was, scheidden we. Ze heeft nog steeds het huis en daar ben ik blij om. "- Billy

Craig

"Als ik terugkijk op mijn huwelijk, 10 jaar na de scheiding, in een poging om te definiëren wat er precies verkeerd ging, dan was het geen moment in de afgelopen twaalf jaar dat ik getrouwd was. Het gaat verder terug, naar al die jaren van vroege volwassenheid toen ik me realiseerde dat ik me zorgen maakte over het vormen van diepe relaties met wie dan ook, laat staan met potentiële echtgenoten. In plaats van dat te onderzoeken en hulp te krijgen om de problemen op te lossen die me ervan weerhielden echte relaties met mensen aan te gaan, geef ik anderen de schuld.

Als gevolg hiervan had ik, als het ging om het smeden van echte toewijding, niet de tools om er uiteindelijk succesvol in te worden. Als de scheiding me iets heeft geleerd, dan is het dat de kiemen ervoor al lang groeiden voordat we onze potentiële levenspartner ontmoeten. En het is aan ons om die te elimineren voordat we zelfs maar proberen een relatie op te bouwen. "- Craig

Bill

"Toen mijn vrouw het grootste deel van haar vrije tijd doorbracht met andere gescheiden vrouwen. Ze was al naar de logeerkamer verhuisd en was niet meer bij de huwelijkstherapeut, maar de echte kracht die haar wegtrok was dat haar 'vrienden' haar vertelden dat het 'haar beurt' was. Er is een oud gezegde: 'Laat me je vrienden zien en ik zal je je toekomst laten zien.' "- Bill

Derick

"Hoewel het in die tijd niet helemaal anders aanvoelde, waren de weken voorafgaand aan mijn scheiding meer gespannen en frustrerend dan in tijden waar we eerder moeilijkheden hadden. Maar als ik er nu op terugkijk, besef ik dat zelfs ik het had opgegeven. Ik probeerde het niet langer. Wat ooit een uitdaging voor ons was geweest om samen te overwinnen, werd een gevecht voor ons om onafhankelijk van elkaar te vechten. Dat besef raakte me die nacht behoorlijk hard, omdat ik pas een paar uur nadat ze vroeg om een pauze te nemen in bed lag. Tegen de tijd dat ze onthulde dat ze een echtscheiding wilde, slechts anderhalve dag later, had ik al herkend dat dit het was, we waren klaar. Ik was klaar. Het deed pijn, maar het kon me niet meer schelen."- Derick

Michael

"Ik was een complete puinhoop. Ik kan niet spreken voor mijn ex-vrouw. Maar voor mij was ik gewoon niet op een goede plaats in mijn leven en ik had mijn identiteit al lang verloren. Ik was zo uitgepraat door te proberen dingen uit te vinden in een carrière die geen fouten tolereert. Langzaam, gevangen in een isolerende denkwijze, werden mislukkingen mijn enige vertrouwenspersonen. Mislukkingen en zelfhaat werden mijn verleden tijd en beste vrienden. En in de loop van de tijd kan een persoon die zo in de war is als ik, gewoon niet op de een of andere manier van iemand houden.

Ik heb vrede gesloten met het feit dat wanneer we intern onszelf niet op zo'n diep niveau haten, we nergens anders van kunnen houden. We blijven gewoon proberen het gat in onze ziel te vullen in de hoop dat we ons niet zo beschadigd zullen voelen als we weten dat we zijn. Uiteindelijk zijn mijn ex en ik gewoon gestopt met proberen elkaar lief te hebben of zelfs te haten. Alle emoties waren gewoon niet meer toegankelijk. We begonnen ons te realiseren dat de laatste keer dat we elkaar leuk vonden, ver voor het huwelijk en zelfs daten was. Lang daarvoor waren we gewoon echt goede vrienden. "- Michael

Tom

"De eerste keer dat ik naar voren bracht dat onze relatie niet zou werken, brak ze mijn koptelefoon. Ik denk dat ik diep van binnen wist dat de relatie niet al heel vroeg zou duren. Ze zou snel haar humeur verliezen, steeds paranoïde en jaloers worden en veel schreeuwen. Ik bleef maar alles rechtvaardigen wat er gebeurde. Ik ontsnapte niet, zo voelde het indertijd althans. Ik was bang om te vertrekken uit angst om te worden verwond of gestalkt of vernederd voor andere leeftijdsgenoten. "- Tom

Gerald

"Het was een lange reeks van gebeurtenissen en beslissingen die langzaam leidden tot de definitieve ondergang: toen we stopten met het in het openbaar vasthouden van elkaars hand, toen we niet langer samen de nacht doorbrachten, toen we anderen gingen vertrouwen in plaats van onze echtgenoot, toen we het gevoel begonnen te krijgen dat de andere persoon een obstakel was voor ons geluk in plaats van een toevoeging eraan. In tegenstelling tot veel paren hebben we nooit gevochten. We leerden geleidelijk aan elkaar te ontwijken, en beetje bij beetje leidde het tot het besluit om het te beëindigen. Tegen de tijd dat ik de tekenen echt zag en begreep wat ze betekenden, voelde het alsof het al te laat was. "- Gerald

Opmerking: de namen van de respondenten werden ingehouden om hun privacy en de privacy van hun gezin te beschermen. Sommige antwoorden zijn voor de duidelijkheid lichtjes bewerkt of gecomprimeerd.