Waarom egoïsme in een relatie juist broodnodig is

Wie zich altijd ondergeschikt maakt aan de behoeften van zijn partner, zegt therapeute Brümmerhoff, kan geen relatie op voet van gelijkheid hebben.

In relaties speelt egoïsme vaak grote rol. In ruzies beschuldigt men de ander graag van egoïstisch zijn. Maar is egoïsme echt zo erg?

"We associëren het begrip egoïsme met het feit dat mensen willen dat het altijd om henzelf gaat. Daarom houden we niet van het woord. Maar als je egoïsme vertaalt met eigenliefde, is dat niet slecht. Het hoeft niet te betekenen dat je alleen aan jezelf denkt en niet van de ander houdt."

"Het kan ook betekenen dat je dicht bij de ander bent en probeert te zorgen dat het goed met haar of hem gaat, maar dat je jezelf niet uit het oog verliest. Dit soort egoïsme, gezonde eigenliefde, kan er niet genoeg zijn in een relatie.

Je kent je eigen fouten en zwakke punten, maar ook je eigen sterke kanten. En je weet wat je nodig hebt. Dan kun je ook zeggen: 'Oké, dat doe ik voor je, ook al heb ik er niet zoveel zin in. Je kunt de andere persoon in een gezonde volheid aan zijn behoeften voldoen. Maar je kunt ook zeggen: dat kan nu niet, dat wil ik nu niet. Dat wil ik niet vinden, dat wil ik niet doen, want dan zou ik mezelf te kort doen."

"Er wordt gezegd dat consideratie en compromissen belangrijk zijn voor koppels. Hoe kan een relatie profiteren van het waarmaken van je eigen behoeften? Als je denkt dat je je eigen behoeften onder die van je partner moet plaatsen, is dat geen volwassen relatie. Waarom zou wat iemand anders wil belangrijker zijn dan wat ik nodig heb? De grote kunst is dat je jezelf probeert te geven wat je nodig hebt."

"Veel mensen denken dat hun partner er is om alle tekortkomingen te compenseren en aan alle behoeften die we in ons leven voelen te voldoen. Maar dat is niet zo. Je kunt de ander vertellen wat je van hem nodig hebt, maar hij hoeft er niet aan te voldoen. Als hij dat moest doen, zou het een bevel zijn. De ander mag ook zeggen: 'Nee, dat past nu niet bij mij. En in het beste geval doet hij een tegenbod of probeert hij misschien een deel van mijn wens te vervullen."

"Het oude idee is dat we onvolledige puzzelstukjes zijn. We wachten tot er iemand komt die bij ons past, net als het ontbrekende puzzelstukje. Dat deze persoon ons compleet maakt. Sommige mensen denken daarom dat ze aan elkaars verwachtingen moeten voldoen. Omdat ze het misschien niet kunnen verdragen dat de ander teleurgesteld of boos wordt als ze dat niet doen.

Maar we zijn individuen, we willen soms hetzelfde en soms niet. Om een gezonde relatie te hebben, moet je dus steeds weer begrijpen dat je een zelfstandig persoon bent en dat de ander dat ook is."