Zeer uitgebreid portret vandaag in het zondagse magazine van
The New York Times over de 'leader of the Dutch Labor Party,'
Job Cohen. De foto bij het stuk is alweer van enige tijd geleden, we zien hoe Job vol goede bedoelingen vooroverbuigt terwijl hij in gesprek is met 2 kansarme Marokkanen.
In dit stuk staat vermoedelijk niets dat u nog niet wist, maar toch is het interessant om te zien welk belang er wordt gehecht aan de persoon van de PvdA-kandidaat. Het woord 'economie' komt nauwelijks voor in het artikel dat vele 1000-den woorden beslaat, maar de wijze waarop Cohen als burgemeester de vele nationaliteiten in Amsterdam wist te verzoenen, staat hier hoog in aanzien.
Hij wordt geschetst als iemand die bijkans een wonder verrichtte door de burgervrede in de Nederlandse hoofdstad te bewaren na de moordaanslag op Theo van Gogh, al komt in dit artikel ook Ahmed Aboutaleb nog snel even langs om zijn aandeel in dit succes te claimen: 'We operated as a kind of couple,' zegt Abou tegen de verslaggever, 'It was a kind of city therapy.' Kijk aan. De bewondering voor Cohen wordt alleen maar groter als de Amerikaanse reporter op enig moment is uitgenodigd op de ambtswoning van de premier-kandidaat (het grachtenpand waar hij als burgemeester gebruik van maakte en nog steeds woont) en als daar mevrouw Cohen wordt binnengereden in haar rolstoel om deel te nemen aan het vraaggesprek.
Samenvattend: Cohen wordt hier in de belangrijkste Amerikaanse krant met de meest denkbare egards behandeld. En zal vandaag bij lezing vast nog even stilstaan bij de goede oude tijd dat ook Nederlandse media hem zo welwillend behandelden.
Those were the days...